Slechts één bemanning van Amerikaanse astronauten landde op de maan. Geen van hen was een professionele hoogspringer, maar afgaand op hun herinneringen sprongen ze vrij gemakkelijk tot wel twee meter.
Springen op de maan: theorie en praktijk
In zijn memoires zei astronaut Armstrong dat de maximale hoogte van zijn sprong tijdens de maanexpeditie twee meter was. Gezien het gewicht van het pak lijkt dit allemaal logisch. Wat gebeurt er dan? Op dit moment staat het wereldrecord hoogspringen op 2,45 meter en is van Javier Sotomayor (Cuba). Als je deze atleet bijvoorbeeld naar de maan stuurt, blijkt hij 14,7 meter van het oppervlak te kunnen komen!
In werkelijkheid kan de situatie er echter heel anders uitzien. Na een beetje nadenken en het maken van eenvoudige wiskundige berekeningen, komen we tot de conclusie dat geen gewoon persoon, geen grote atleet zulke ongelooflijke hoogten kan bereiken.
Als je 70 kg weegt, dan weeg je op de maan slechts 11,5 kg.
De reden is dezelfde beruchte zwaartekracht. Op de maan is het natuurlijk veel kleiner. Theoretisch zal een persoon op de maan tot een hoogte van twee tot drie meter kunnen springen, maar na een lange periode van voorbereiding en zonder een zwaar ruimtepak. Daarnaast kun je nog steeds ernstige blessures krijgen. Op de maan kan het lichaam onder een sterke impact een chaotische beweging beginnen. Met andere woorden, als je op de maan springt, is de kans groot dat een persoon niet omhoog vliegt, maar naar voren of naar de zijkant, ook roterend. En pas na een lange periode van training kun je leren je lichaam te beheersen.
Ondertussen zijn sprongen gemaakt door professionele atleten gewoon onmogelijk op de maan. Er is een bepaalde techniek die zorgt voor versnelling en push, wat niet mogelijk is in buitenaardse omstandigheden. In maanomstandigheden zullen al zijn acties buitengewoon moeilijk zijn. Daarom, hoe hard de atleet ook probeert, hij zal niet slagen.
De bewegingen van de atleet op de maan zullen zes keer langzamer zijn.
En hoe was het eigenlijk?
Bij het springen op de maan bewegen de benen vrij langzaam en lijken de sprongen op springen. De illusie van slow motion wordt gecreëerd. Het lichaam van de astronaut, gekleed in een nogal zwaar ruimtepak, lijkt iets naar voren te schuiven om het evenwicht niet te verliezen. Bij het nemen van bochten worden al zijn bewegingen enigszins vertraagd. Dit kan worden toegeschreven aan de lichte grip van de buitenzool op de maanbodem. Samen met het ruimtepak weegt de astronaut ongeveer 160-170 kg, op de maan ongeveer 30 kg.
Er is nog steeds discussie over de vraag of er überhaupt een maanexpeditie is geweest of dat alle afleveringen zijn gefilmd in de paviljoens van Hollywood. Natuurlijk bepaalt iedereen zelf wat hij gelooft. Maar het feit blijft: als een persoon ooit de maan koloniseert, dan zal hij zonder training geen twee meter hoog springen.
