"Vallende sterren" - zo'n poëtische naam is uitgevonden door mensen voor meteorische lichamen die worden gevangen door de zwaartekracht van de aarde en in zijn atmosfeer vallen. Het verdere lot van meteoorlichamen wordt bepaald door hun grootte: de kleinste verbranden in de atmosfeer, de grotere bereiken het aardoppervlak.
Elk hemellichaam dat groter is dan kosmisch stof, maar inferieur is aan een asteroïde, wordt een meteoroïde genoemd. Een meteoroïde die in de atmosfeer van de aarde valt, wordt een meteoor genoemd, en een meteoriet die op het aardoppervlak valt.
Reissnelheid in de ruimte
De snelheid van meteoroïde lichamen die in de ruimte bewegen, kan verschillen, maar overschrijdt in ieder geval de tweede kosmische snelheid, gelijk aan 11,2 km / s. Door deze snelheid kan het lichaam de aantrekkingskracht van de planeet overwinnen, maar het is alleen inherent aan die meteorische lichamen die in het zonnestelsel zijn geboren. Voor meteoroïden die van buitenaf komen, zijn ook hogere snelheden kenmerkend.
De minimale snelheid van een meteorisch lichaam wanneer het de planeet Aarde ontmoet, wordt bepaald door hoe de bewegingsrichtingen van beide lichamen gerelateerd zijn. Het minimum is vergelijkbaar met de snelheid van de baanbeweging van de aarde - ongeveer 30 km / s. Dit geldt voor die meteoroïden die in dezelfde richting bewegen als de aarde, alsof ze de aarde inhalen. Er zijn de meeste van dergelijke meteorische lichamen, omdat meteoroïden zijn ontstaan uit dezelfde roterende protoplanetaire wolk als de aarde, daarom moeten ze in dezelfde richting bewegen.
Als de meteoroïde naar de aarde beweegt, wordt zijn snelheid opgeteld bij de orbitale en blijkt daarom hoger te zijn. De snelheid van lichamen van de Perseïden meteorenregen, waar de aarde elk jaar in augustus doorheen gaat, is 61 km / s, en de meteoroïden van de Leonid-stroom, die de planeet ontmoet tussen 14 en 21 november, heeft een snelheid van 71 km / s.
De hoogste snelheid is typerend voor komeetfragmenten, het overschrijdt de derde kosmische snelheid - zodanig dat het lichaam het zonnestelsel kan verlaten - 16,5 km / s, waaraan je de omloopsnelheid moet toevoegen en correcties moet maken voor de richting van beweging ten opzichte van de aarde.
Meteoroïde in de atmosfeer van de aarde
In de bovenste lagen van de atmosfeer interfereert de lucht bijna niet met de beweging van de meteoor - het is hier te ijl, de afstand tussen gasmoleculen kan groter zijn dan de grootte van een gemiddelde meteoroïde. Maar in dichtere lagen van de atmosfeer begint de wrijvingskracht de meteoor te beïnvloeden, en zijn beweging vertraagt. Op een hoogte van 10-20 km van het aardoppervlak valt het lichaam in het vertragingsgebied, verliest zijn kosmische snelheid en zweeft als het ware in de lucht.
Vervolgens wordt de weerstand van de atmosferische lucht gecompenseerd door de zwaartekracht van de aarde en valt de meteoor naar het aardoppervlak zoals elk ander lichaam. Tegelijkertijd bereikt de snelheid 50-150 km / s, afhankelijk van de massa.
Niet elke meteoor bereikt het aardoppervlak en wordt een meteoriet; velen verbranden in de atmosfeer. Je kunt een meteoriet onderscheiden van een gewone steen door het gesmolten oppervlak.
