Het kompas speelde een uiterst belangrijke rol in de ontwikkeling van navigatie. Geen enkel schip dat een lange reis maakte, zou zonder dit apparaat kunnen. Het kompas, dat vele eeuwen geleden is uitgevonden, dient nog steeds regelmatig niet alleen zeilers, maar ook landreizigers, die niet van plan zijn hun positie op te geven onder de aanval van modernere navigatiemiddelen.
Het kompas is de grootste uitvinding van de mensheid
De creatie van het kompas en de wijdverbreide implementatie ervan gaf niet alleen een impuls aan geografische ontdekkingen, maar maakte het ook mogelijk om de relatie tussen elektrische en magnetische velden beter te begrijpen. Na het begin van het gebruik van het kompas begonnen nieuwe takken van wetenschappelijke kennis te verschijnen.
Een kompas met een magnetische naald opende voor de mensheid niet alleen de wereld, maar ook de fysieke wereld in al zijn diversiteit.
Het primaat bij de ontdekking van de eigenschappen van het kompas wordt door verschillende landen betwist: Indianen, Arabieren en Chinezen, Italianen en Britten. Tegenwoordig is het erg moeilijk om betrouwbaar te bepalen aan wie de eer van de uitvinding van het kompas toebehoort. Veel conclusies worden alleen getrokken op basis van de veronderstellingen van historici, archeologen en natuurkundigen. Helaas zijn veel van de bewijzen en documenten die licht op deze kwestie zouden kunnen werpen, niet bewaard gebleven of tot op de dag van vandaag in vervormde vorm bewaard gebleven.
Waar verscheen het kompas voor het eerst?
Een van de meest wijdverbreide versies zegt dat het kompas ongeveer vijfduizend jaar geleden in China werd uitgevonden ("Van astrolabium tot navigatiecomplexen", V. Koryakin, A. Khrebtov, 1994). Brokken erts, die de wonderbaarlijke eigenschap hadden kleine metalen voorwerpen naar zich toe te trekken, werden door de Chinezen 'een liefdevolle steen' of 'een steen van moederliefde' genoemd. De mensen van China waren de eersten die de eigenschappen van de magische steen opmerkten. Als het de vorm had van een langwerpig voorwerp en aan een draad hing, zou het een bepaalde positie innemen, met het ene uiteinde naar het zuiden en het andere naar het noorden.
Het was verrassend dat de "pijl", die van zijn positie werd afgebogen, na enige aarzeling terugkeerde naar zijn oorspronkelijke positie. Chinese kronieken bevatten aanwijzingen dat deze eigenschap van een magnetische steen door reizigers werd gebruikt om de juiste positie te bepalen wanneer ze zich door de woestijnen bewogen, toen het daglicht en de sterren niet zichtbaar waren aan de hemel.
Het eerste Chinese kompas werd gebruikt toen karavanen door de Gobi-woestijn trokken.
Veel later begon de magneet te worden gebruikt voor navigatie in navigatie. Volgens Chinese bronnen begonnen zeelieden rond de 5e-4e eeuw voor Christus een metalen naald te gebruiken die was ingewreven met een magnetische steen en opgehangen aan een zijden draad. Het is verrassend dat het kompas in die tijd India en Europa niet bereikte, omdat er toen al zeecommunicatie tot stand kwam tussen China en deze regio's. Maar de Griekse schrijvers van die tijd noemden het kompas niet.
Er wordt aangenomen dat het kompas niet eerder dan de 3e eeuw voor Christus naar Europa kwam via Arabische zeelieden die de wateren van de Middellandse Zee ploegden. Maar sommige onderzoekers sluiten niet uit dat dit nuttige apparaat opnieuw is uitgevonden door Europeanen, die onafhankelijk het effect ontdekten dat wordt geproduceerd door een magnetische pijl die aan een dunne draad hangt.
