Cirkels, spiralen en andere geometrische vormen gevormd door geplette planten verschijnen van tijd tot tijd in velden over de hele wereld. Dit mysterieuze fenomeen trok zoveel de aandacht van mensen dat er zelfs een speciale term verscheen - cereologie, gevormd namens de Romeinse godin van de vruchtbaarheid Ceres.
Men moet niet denken dat graancirkels pas in de 20e eeuw verschenen. In een middeleeuwse kroniek staat een gravure van een duivel die planten in een veld buigt en een cirkel tekent. De moderne mens denkt zelden aan de "machinaties van de duivel", en tegenwoordig worden kringen vaker geassocieerd met het landen van UFO's en andere acties van buitenaardse wezens.
Cirkels en andere figuren in de velden zijn meestal enorm, je kunt ze alleen vanuit een vliegtuig volledig zien. Deze figuren vallen niet alleen op in grootte, maar ook in hun correctheid, wat doet vermoeden dat ze met de hand zijn gemaakt.
In sommige gevallen blijken de cirkels zelfs door de mens gemaakt te zijn. Bijvoorbeeld de auteurs van de "epidemie" van graancirkels die Groot-Brittannië in de jaren '80 overspoelde. 20e eeuw waren er D. Bauer en D. Chorley, werkloze kunstenaars. In 1992 werden Hongaarse studenten op deze manier geamuseerd, en aan het begin van de 21e eeuw - de Engelse journalist M. Reidley. Soortgelijke gevallen van niet helemaal traditionele manifestatie van creatieve vermogens zijn bekend in Rusland. Wie zich echter met deze 'kunstvorm' wil bezighouden, hoeft niet in conflict te komen met de wet: sinds 1992 wordt in Engeland regelmatig een wedstrijd voor de constructie van figuren in de velden gehouden.
Cirkels zijn echter niet altijd het resultaat van de activiteiten van "niet-erkende kunstenaars". De aandacht wordt gevestigd op hun complexe fractale structuur, elektrificatie van planten en grond, gezwollen en gescheurde internodiën van oren, alsof ze zijn blootgesteld aan microgolfstraling.
Het is opmerkelijk dat graancirkels het vaakst voorkomen op plaatsen waar zich ondergronds kalksteen of krijt bevindt. De doorgang van water door zo'n rots leidt tot zijn ionisatie, waardoor het water het vermogen krijgt om de plasmavortex aan te trekken.
Plasma - geïoniseerd gas, ontstaat constant in de ionosfeer - de bovenste laag van de aardatmosfeer, die wordt gebombardeerd door geladen elementaire deeltjes die met hoge snelheid van de zon vliegen en elektronen "wegnemen" van atomen.
Wetenschappers waren er ooit van overtuigd dat plasma uit de ionosfeer het aardoppervlak niet kon bereiken vanwege het magnetische veld. Dit werd weerlegd door de waarnemingen van de piloten die ontladingen zagen tussen de wolken en de ionosfeer. De afstand van de wolken tot de ionosfeer is veel groter dan van de aarde tot de wolken.
Een plasmavortex die door het magnetische veld van de planeet gaat, kan spiraalsgewijs of complexere driedimensionale structuren vormen op basis van het principe van fractals en microgolfstraling genereren. Het is het die de planten in de velden "verwerkt" en sporen achterlaat in de vorm van cirkels, spiralen en fractale structuren.
