De meeste mensen hebben de neiging om zowel goede als slechte dingen te doen. Die mensen die in staat zijn hun eigen belangen op te offeren ter wille van iemand, worden altruïsten genoemd.
Altruïsme is per definitie een onbaatzuchtige zorg voor het welzijn van anderen. Onbaatzuchtigheid kan worden toegeschreven aan de manifestatie van altruïsme - het opofferen van iemands persoonlijke belangen ter wille van een andere persoon. Altruïsme wordt geïnterpreteerd als een soort goed, de hoogste manifestatie van deugd.
Altruïsme concept
De term "altruïsme" (van het Latijnse "alter" - "andere") werd voorgesteld door de Franse filosoof en "vader" van de sociologie - Auguste Comte. Volgens Comte een soort altruïstische slogan: "Leef voor anderen." Het is vermeldenswaard dat het concept werd geïdentificeerd op basis van langetermijnobservaties van menselijk gedrag. Het bleek dat veel, zelfs beruchte schurken en criminelen, van iemand in hun leven houden en om deze mensen geven. En omwille van dierbaren zijn velen klaar om over hun eigen principes, overtuigingen heen te stappen, hulp te bieden, hulp bij alles.
Er zijn veel observaties, experimenten geweest om erachter te komen in hoeverre mensen volledig belangeloos voor anderen kunnen zorgen. De resultaten bewijzen dat mensen hiertoe in staat zijn, maar het kan erg moeilijk zijn om de ware motieven te achterhalen.
Altruïsme en egoïsme
Tegenover altruïsme staat natuurlijk egoïsme, dat wordt voorgesteld als een soort manifestatie van het kwaad. In tegenstelling tot altruïsme veronderstelt egoïsme de overheersing van het eigenbelang over het publieke. Tot op zekere hoogte wordt algemeen aanvaard dat egoïsme iets slechts, gemeens is. Het moet echter duidelijk zijn dat noch altruïsme noch egoïsme 'waarheden van het laatste redmiddel' zijn, en met een hoge mate van zekerheid kan worden gesteld dat beide deugden in redelijke proporties zijn.
Bijna iedereen heeft zowel altruïstische als egoïstische neigingen. Opgelegde zorg kan het tegenovergestelde effect hebben van de verwachtingen van de altruïst. En de afwijzing van de eigen doelen, dromen kunnen nauwelijks als een pure zegen worden gezien. Het niet vervullen van de eigen verlangens brengt vaak ongeluk in het leven met zich mee.
Het moet duidelijk zijn dat zowel altruïsme als egoïsme in hun pure vorm praktisch niet bestaan. Een allesomvattende filantropie en soortgelijk egoïsme is eigenlijk logisch binnen de context. Misschien zullen de meeste mensen, na in zichzelf te hebben gegraven, het eens kunnen zijn met de stelling dat mensen meestal altruïsten en egoïsten zijn in relatie tot specifieke individuen, groepen van de bevolking, en niet tot alle inwoners van de wereld.
