Al bijna een eeuw worstelen wetenschappers en onderzoekers over de hele wereld om de dood van de Titanic-superliner op te lossen. Gedurende deze tijd zijn er veel versies van de ramp ontstaan. Realistische redenen als een Duitse torpedo of een drijvende bom, de mystieke vloek van de farao's (een oude Egyptische mummie werd vervoerd op een schip) en andere werden geëlimineerd, er kwamen steeds meer nieuwe voor in de plaats.
De belangrijkste en meest bekende redenen voor het zinken van de Titanic worden lange tijd beschouwd als twee van de vele die naar voren zijn gebracht. De eerste was dat het schip onderweg het koude water van de Atlantische Oceaan binnenkwam, waar het wemelt van de drijvende ijsbergen. Het schip liep tegen een van hen aan, nadat het aan stuurboord, onder de waterlijn, een gat van negentig meter had gekregen. Het water stroomde snel de compartimenten van de stoomboot binnen, in minder dan drie uur werd de voorkant van het schip zo zwaar dat het, nadat het onder water was gegaan, de achtersteven hoog boven zeeniveau ophief, van waaruit de romp van de Titanic in tweeën brak en naar beneden ging. naar de bodem. Volgens een andere versie brak er brand uit in de laadruimten van het schip. Een aantal dagen op rij brandde kolenbrandstof en de kapitein zag geen mogelijkheid om het met de troepen van het team in de rede te doven. Om die reden zou er naar verluidt besloten zijn om op volle snelheid naar de haven van bestemming te gaan, met het risico een ijsberg te raken, om met behulp van kustdiensten de brand in de haven te blussen. zou enkele uren na de botsing met ijsberg niet zijn gezonken, ware het niet voor de explosie als gevolg van brand. Maar zoals de tijd heeft geleerd, konden noch de eerste noch de tweede versie de test doorstaan. Als de resultaten van herhaalde Amerikaans-Franse expedities, waaraan de Ardo-lander en de Nautilus-bathyscaaf deelnamen, barstte de romp van het schip echt, maar niet zo een gevolg van de explosie, en het gat van negentig meter bestaat helemaal niet. Maar er zijn een aantal scheuren, als gevolg van de beplating die is verspreid op de gewrichten van de huid, waardoor blijkbaar water in de scheepscompartimenten is gekomen. Tests van metalen klinknagels en huidplaten toonden aan dat ze gemaakt waren van lage kwaliteit ijzer, met een hoog zwavelgehalte. Tijdens de aanvaring met de ijsberg barstte de romp gewoon uit zijn voegen. Bovendien lieten wetenschappers bij verstek de aanklacht tegen de overleden kapitein vallen dat hij de voering kon redden van snelle overstromingen door opdracht te geven de schotten tussen de compartimenten te openen en daardoor de boeg "duik" van het schip uit te sluiten. Onderzoekers hebben een honderdvoudig verkleind model van de Titanic gemaakt, dezelfde schade toegebracht, de schotten geopend - het model zonk een half uur eerder na een sterke zijwaartse rol. Tegenwoordig zijn experts steeds meer geneigd te geloven dat de Titanic was al op de werf tot de dood gedoemd … Het had ontworpen kunnen zijn om echt betrouwbaar te zijn, maar ze hadden haast, ze hadden het van betere kwaliteit kunnen bouwen, maar ze hebben geld bespaard. Als gevolg hiervan stierven meer dan duizend mensen.
