Pedagogiek is een wetenschap die eeuwenlange ervaring in onderwijs en opvoeding omvat. De sociaal pedagoog levert een grote bijdrage aan het opvoedings- en opvoedingsproces. Ervaring op dit gebied helpt ook de leraar zelf in het leven.
Sociale pedagogiek als tak van pedagogiek
Pedagogiek is elke dag hard werken dat de leraar voorbeeldig gedrag en een hoge zelfbeheersing aanleert. Een sociale leraar is veeleisend van zichzelf, hij is voortdurend op zoek naar de juiste oplossing, want het is zijn taak om kennis over te dragen en een harmonieus ontwikkelde persoonlijkheid te vormen.
De sociale pedagogiek als geheel, als de kunst van lesgeven en opvoeden, helpt het denken van de leraar te oriënteren op het aangaan van sociale relaties in de samenleving. De sociaal opvoeder werkt met kinderen en jongeren uit kansarme, lage inkomens of grote gezinnen, evenals hun ouders. Haar activiteiten zijn gericht op het oplossen van persoonlijke en sociale problemen van kinderen en adolescenten en helpen hen hun rechten en vrijheden te beschermen.
De sociaal opvoeder draagt bij aan het creëren van een omgeving van psychologisch comfort, veiligheid; maatregelen nemen om hun rechten en vrijheden te beschermen. Sociale pedagogiek biedt dus belangrijke ervaring op het gebied van relaties, verklaart de kenmerken in het gedrag van een persoon en haar motieven, toont de manieren en methoden om problemen op te lossen.
Sociale pedagogiek biedt de opvoeder belangrijke levenservaring bij het oplossen van problemen
Natuurlijk laat deze activiteit een soort stempel achter op het denken en gedrag van de leraar. Zo bepaalt de professionele mentaliteit houdingen en waarden aan de sociale leraar, ontwikkelt nuttige persoonlijke en professionele kwaliteiten.
Sociale pedagogiek leert uithoudingsvermogen, geduld en doorzettingsvermogen. Werken met kinderen uit probleemgezinnen is immers geweldig werk. Leerlingen van revalidatiecentra, onderwijs- en andere instellingen moeten ongetwijfeld hun gedrag corrigeren zodat ze in de toekomst in het leven kunnen staan en respectabele burgers kunnen worden.
De sociaal opvoeder begrijpt dat getraumatiseerde kinderen hulp nodig hebben. Leerlingen uit kansarme gezinnen sluiten de mogelijkheid niet uit om psychische stoornissen te ontwikkelen, die in de toekomst kunnen leiden tot asociaal gedrag in de samenleving en illegale acties. De leraar houdt zich bezig met de morele opvoeding van zulke kinderen, zodat ze morele normen en verboden leren en spirituele rijkdom in zichzelf ontdekken.
Sociale pedagogiek leert de leraar om vertrouwensrelaties op te bouwen met mensen die hulp nodig hebben. Een kind uit een kansarm gezin verschilt vaak in mentale gezondheid en intelligentie van een kind uit een volwaardig gezin. De taak van de sociaal opvoeder is om het potentieel van probleemkinderen in goede banen te leiden, om hun capaciteiten en talenten te helpen ontwikkelen.
De sociaal opvoeder ontwikkelt communicatieve en empathische vaardigheden die hem helpen de gevoelens van anderen waar te nemen en te begrijpen. De ervaring van het werken met kinderen uit kansarme gezinnen geeft de leraar de mogelijkheid om talrijke fouten in levenssituaties te vermijden.
Sociale pedagogiek oriënteert de leraar op analytisch denken. Werken met probleemkinderen vereist het vermogen om de oorzaak van hun destructieve gedrag te analyseren, evenals manieren te vinden om problemen op te lossen en de gevolgen te verzachten. In de regel leert de pedagogie om zich bewust te zijn van de resultaten van hun acties. Zo ontwikkelt een sociale leraar de nodige persoonlijke kwaliteiten, zoals organisatie, verantwoordelijkheid en initiatief. Er wordt aangenomen dat het beroep van sociaal opvoeder een roeping is. Niet iedereen kiest immers voor het pad van een leraar, een innerlijke overtuiging en besef dat het werken met kinderen iemands lot is, is noodzakelijk.
