Het oude land Egypte en Israël is nog steeds een relevante illustratie van de pagina's van de Bijbel. Veel van de heilige plaatsen die in dit heilige boek worden genoemd, bevinden zich op het grondgebied van deze landen en zijn de afgelopen millennia praktisch niet veranderd. Dergelijke plaatsen zijn onder meer de berg Mozes, die volgens de Israëlieten in de Bijbel de berg Sinaï wordt genoemd.
De gebeurtenis die plaatsvond op de berg Sinaï is van het grootste belang voor de Joden. Profeet Mozes ontving tijdens de grote uittocht uit Egypte en de zoektocht naar het Beloofde Land voor het volk van Israël, de Thora (tabletten) op de top van de berg uit de handen van de Heer, evenals vele wetten, waaronder de beroemde 10 geboden.
Op zijn omzwervingen met het volk, na de uittocht uit Egypte, waarschuwt God de profeet Mozes voor de berg Sinaï, die hem verschijnt in de vorm van een brandende braamstruik. Daarom, toen de Joden hun kamp opsloegen aan de voet van deze berg, trok Mozes zich terug op de top om met de Heer te communiceren.
Pas op de derde dag vond deze belangrijke ontmoeting plaats, waarbij de profeet een decaloog in zijn handen kreeg - tabletten met regels erop - geboden, die vanaf nu verplicht zullen zijn om alle gelovige Joden in acht te nemen. In hun betekenis liggen deze basispostulaten van het joods-religieuze wereldbeeld dicht bij de erkende universele waarden. Dus riepen ze in het bijzonder op om hun ouders te eren, niet te doden, niet te stelen, geen valse getuigenis af te leggen en geen overspel te plegen.
Zelfs de eerste christenen, de kerkvaders, geloofden dat deze geboden al voor de ontmoeting van Mozes met de Heer aan de mensen bekend waren. Vervolgens hebben deze regels een centrale plaats ingenomen in veel religieuze studies van christelijke dogma's en zijn in wezen de fundamenten van de christelijke moraal, niet-naleving kan leiden tot excommunicatie.
Momenteel zijn er verschillende kloosters en operationele kapellen op de berg Sinaï, waar veel pelgrims naartoe komen. Hier wonen christelijke kluizenaars en monniken. Op de plaats waar volgens de legende een belangrijke ontmoeting plaatsvond, werd een toren gebouwd. Tijdens het bewind van de Romeinse keizer Julian I werd ernaast een klooster gebouwd, dat sinds de 10e eeuw in verband wordt gebracht met de naam St. Catharina van Alexandrië.
Een lage en onopvallende rotsachtige berg trekt volgelingen van de leer van Christus en joden van over de hele wereld. Pelgrims geloven dat wanneer ze de dageraad ontmoeten op de top van deze heilige berg, ze de genade van God zullen ontvangen, dus dit religieuze relikwie blijft tot op de dag van vandaag een geldige fetisj.
