In moderne omstandigheden hebben territoriale geschillen tussen staten niet zo'n weerklank als in de middeleeuwen. Soms worden echter de beweringen van sommige landen aan andere over grondgebiedkwesties geuit.
Betwiste gebieden, die van militair belang kunnen zijn, trekken vooral de aandacht van staten. Olieplaten en zeegebieden die rijk zijn aan commerciële vis zijn een smakelijk hapje. Last but not least zijn de plaatsen waar het toerisme met succes kan worden ontwikkeld. Zo belangrijk vanuit economisch oogpunt, objecten zijn meestal het onderwerp van regeringsgeschillen. De Russische grens is 60.000 kilometer lang en met de Verenigde Staten de langste zeegrens.
Claims tegen Rusland van Aziatische staten
De Koerilen-eilanden vormen tegenwoordig een struikelblok voor de ondertekening van een vredesverdrag tussen Rusland en Japan. Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog tussen deze landen is het niet ondertekend, hoewel Japan zich uiteindelijk op 6 september 1945 overgaf. Vandaag zijn deze twee staten in staat van wapenstilstand, de Japanners eisen hen een deel van de Koerilenrug te geven.
De grens met China is afgebakend, maar heeft aanspraken op Rusland. En vandaag zijn Tarabarov en de Bolshoi Oessuriisky-eilanden aan de rivier de Amoer controversieel. Hier zijn de grenzen niet eens afgebakend. Maar China slaat een andere weg in, het bevolkt systematisch het grondgebied van de Russische Federatie met zijn burgers. De waterruimte en planken van de Kaspische Zee zijn gescheiden door Russisch-Iraanse overeenkomsten. De staten die weer op de politieke kaart van de wereld zijn verschenen, en dit zijn Kazachstan, Turkmenistan en Azerbeidzjan, eisen dat de bodem van de Kaspische Zee op een nieuwe manier wordt verdeeld. Azerbeidzjan wacht niet, het is de ondergrond al aan het ontwikkelen.
Claims uit Europa
Vandaag heeft Oekraïne de grootste territoriale claim op Rusland; het wil niet instemmen met het verlies van de Krim. Eerder waren er geschillen over de Straat van Kertsj en de Zee van Azov, die Rusland voorstelde als intern te worden beschouwd tussen de twee landen, terwijl Oekraïne hun scheiding eiste. Er zijn problemen, en die zijn heel moeilijk op te lossen. Letland probeerde beweringen te doen over de Pytalovsky-regio, maar omwille van de mogelijkheid om tot de EU toe te treden, weigerde het dit.
Ondanks het feit dat er in de media geruchten gaan over de aanspraken van Estland op de regio Ivangorod, heeft officieel Tallinn geen beweringen gedaan. Het is de bedoeling dat de regio Kaliningrad door Litouwen wordt geannexeerd, maar het is onwaarschijnlijk dat het een oorlog met Rusland wil.
Noorwegen is niet tevreden met de Russische grens tussen de eilanden van de Noordelijke IJszee. Noorwegen eist een grens precies in het midden tussen de eilanden van beide landen; het wil de grenzen van de Russische poolbezittingen herzien. In 1926 stelde het All-Russian Central Executive Committee de grens vast van de polaire bezittingen van de USSR, inclusief in de staat alle eilanden in het noorden van het oostelijk halfrond, inclusief de Noordpool. Tegenwoordig beschouwen veel landen dit document als illegaal.
