Zoals u weet, is de maan de enige natuurlijke satelliet van de aarde. De interesse van mensen in de dichtstbijzijnde ruimtebuur is heel begrijpelijk. De overgrote meerderheid van de aardbewoners kent van kinds af aan concepten als de nieuwe maan en de volle maan. De onlangs verschenen nieuwe modieuze term - supermoon - is echter niet bij iedereen bekend. Dus wat is dit - een supermaan?
instructies:
Stap 1
De aarde en haar enige natuurlijke satelliet, de maan, vormen een door zwaartekracht gebonden systeem. Beide planeten draaien rond een gemeenschappelijk zwaartepunt, 4700 km van het centrum van de aarde. De maan beweegt rond onze planeet in een elliptische baan. De maanmaand is 27, 3 aardse dagen. Het punt in de baan waarop de maan het dichtst bij de aarde komt, wordt perigeum genoemd. Het punt met de grootste afstand is het apogeum. De afstand van de aarde tot de maan wanneer deze in een baan om de aarde beweegt, is van 356 400 tot 406 700 km.
Stap 2
De zon is het centrale object van de dichtstbijzijnde ruimte en beïnvloedt ook het zwaartekrachtsysteem aarde-maan. Als gevolg van blootstelling aan de zon vindt de precessie van de maanbaan plaats. Gedurende een periode gelijk aan 18, 6 aardse jaren beschrijft het vlak van de maanbaan een cirkel in de ruimte. Dienovereenkomstig verandert de afstand tot perigeum voortdurend. Periodiek staat de maan het dichtst bij de aarde. Als zijn aanwezigheid bij perigeum samenvalt met de fase van de volle maan, wordt een fenomeen waargenomen dat een supermaan wordt genoemd.
Stap 3
Op dit moment, vanwege het feit dat de afstand tussen de aarde en haar satelliet kleiner wordt, neemt de maan visueel in omvang toe met bijna 14% en wordt bijna een derde helderder. Het fenomeen wordt ongeveer elke zes maanden waargenomen. Maar in 2014 zullen er verschillende supermanen zijn – 1 en 30 januari, 19 maart, 12 juli, 10 augustus en 9 september. Ze zullen echter niet allemaal voorkomen op de minimale afstand van de aarde. Met andere woorden, een supermaan is niet altijd een superprestatie. In de afgelopen 400 jaar werd de dichtstbijzijnde positie van de maan ten opzichte van de aarde waargenomen in januari 1912.
Stap 4
Wetenschappers kunnen nog niet zeggen of het toeval is dat de passage van het satellietperigeum van de aarde op volle maan nogal eens samenvalt met verschillende rampen op aarde. Een voorbeeld hiervan zijn de verwoestende aardbevingen in Sumatra, Haïti, Chili en Japan tussen 2004 en 2011. Dergelijke gebeurtenissen kunnen natuurlijk niet worden voorspeld op basis van de beweging van de maan alleen.
Stap 5
Maar men kan niet ontkennen dat de getijdenprocessen, die, zoals bekend, plaatsvinden onder invloed van de maan, niet alleen in de oceaan plaatsvinden, maar ook in de ingewanden van de aarde. Tegelijkertijd is een enorme hoeveelheid energie geconcentreerd in de aardkorst, en zelfs een lichte toename ervan als gevolg van getijden kan een catastrofe veroorzaken.
Stap 6
Trouwens, de term "supermaan" werd voor het eerst gebruikt door Richard Nole in 1979 om de grootste zwaartekrachtsinvloed van de maan op aarde aan te duiden.
