In de nacht van 16 op 17 juli 1918 vond de brute moord plaats op keizer Nicolaas II, zijn vrouw (Alexandra Fedorovna), evenals alle nakomelingen en bedienden (volgens sommige bronnen 11, volgens anderen 12 personen). De executie werd uitgevoerd na 78 dagen gevangenschap van de koninklijke familie in het Ipatiev-huis in Yekaterinburg.
Zonder proces en onderzoek
De verschrikkelijke gebeurtenis werd voorafgegaan en vergemakkelijkt door de vergadering van het presidium van Uralsovet, gehouden op 12 juli 1918. Tijdens de bijeenkomst werd niet alleen een noodlottig besluit genomen over de correcte uitvoering van de koninklijke familie, maar werd ook een gedegen misdaadplan ontwikkeld, inclusief overwegingen voor de vernietiging van lichamen en het verder verbergen van bewijsmateriaal.
Vier dagen later arriveerden de mensen die waren aangesteld om het vonnis uit te voeren bij het Ipatiev-huis. Onder de veroordeelden waren: Nicholas II, zijn vrouw Alexandra Fedorovna, Olga (22 jaar oud), Tatjana (20 jaar oud), Maria (18 jaar oud), Anastasia (16 jaar oud), Alexey (14 jaar oud). Daarnaast waren leden van het gevolg bij het onderzoek betrokken: de huisarts Botkin, de kok Kharitonov, de tweede kok, wiens identiteit nooit is vastgesteld, de lakei van Trupp en het kamermeisje Anna Demidova. Rond middernacht werd aan al deze mensen gevraagd om zich aan te kleden en naar de lagere kamers te gaan. Om geen onnodige argwaan te wekken, werd het verzoek ingegeven door de vermeende aanval van de Witte Garde op het Ipatiev-huis. Dus werden de Romanovs en hun gevolg naar het souterrain begeleid, dat was bestemd voor de uitvoering van het vonnis. Toen werd een besluit genomen door de Regionale Raad …
Voor zonsopgang werden alle lijken in dekens gewikkeld, in het geheim weggedragen en in een auto geladen, die verder reed naar het dorp Koptyaki. Voordat hij Yekaterinburg bereikte, draaide de auto naar het gebied dat bekend staat als "Ganina Yama". De lijken werden in een van de mijnen gegooid, waarna ze werden verwijderd en vernietigd. Alles was zo grondig ingericht en uitgevoerd dat de daaropvolgende jaren van opgravingen, bedoeld om de begraafplaatsen van de geëxecuteerden te vinden, geen vruchtbare resultaten opleverden.
Opgraving
De vermeende schuilplaats voor de stoffelijke overschotten van de vermoorde werd opgericht in 1979. Tegelijkertijd werd in het gebied van de Koptyakovskaya-weg een begrafenis gevonden, waaruit het mogelijk was om drie schedels te extraheren.
Het verhaal van de ontdekking van de overblijfselen veroorzaakte een weerklank, waardoor in 1991 de eerste officiële Russische commissie werd opgericht om de omstandigheden van de dood van de familie Romanov op te helderen. Natuurlijk was dit feit niet verborgen voor de blik van de pers. Naast betrouwbare feiten ontving de massa echter een enorme hoeveelheid dubieuze informatie die geen solide basis had.
Het einde van het onderzoek viel op 27-28 juli 1992 en werd bekroond met een besloten conferentie, waaraan alleen onafhankelijk van elkaar werkende criminologen, artsen en historici deelnamen. Russische, Amerikaanse en Britse wetenschappers waren het (op basis van onder meer moleculair genetische studies) eens over het toebehoren van de stoffelijke resten aan de koninklijke familie en vertrouwelingen. De controverse duurt echter tot op de dag van vandaag voort.
