Klimaatverandering is merkbaar geworden. Er zijn steeds meer sprongen in de luchttemperatuur, het smelten van gletsjers wordt merkbaar en het niveau van de wereldoceaan stijgt. Aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, orkanen en overstromingen komen steeds vaker voor. De oorzaken van klimaatverandering liggen niet alleen in natuurlijke processen.
Het klimaat van de planeet verandert voortdurend. Het wordt voornamelijk gevormd door de zon. Door de ongelijkmatige verwarming van het aardoppervlak ontstaan winden en zeestromingen. Toegenomen zonneactiviteit gaat gepaard met magnetische stormen en een merkbare stijging van de luchttemperatuur op de planeet. Het klimaat is ook afhankelijk van veranderingen in de baan van de aarde en haar magnetisch veld. De seismische activiteit van de planeet neemt toe, de vulkanische activiteit neemt toe, de contouren van continenten en oceanen veranderen. Al het bovenstaande zijn natuurlijke oorzaken van klimaatverandering. Tot enige tijd waren alleen deze factoren bepalend. Dit omvat ook klimaatcycli op lange termijn, zoals ijstijden. Als we ons concentreren op zonne- en vulkanische activiteit, aangezien de eerste leidt tot een temperatuurstijging en de tweede tot een afname, kan men een verklaring vinden voor de helft van de temperatuurverschuivingen vóór 1950. Maar in de afgelopen twee eeuwen is er nog een factor toegevoegd aan de natuurlijke oorzaken van klimaatverandering. Het is antropogeen, d.w.z. voortkomend uit menselijke activiteit. De belangrijkste impact is het progressieve broeikaseffect. De invloed ervan wordt geschat op 8 keer sterker dan de invloed van fluctuaties in zonneactiviteit. Dit is waar wetenschappers, het publiek en staatshoofden zo bezorgd over zijn. Het broeikaseffect is gemakkelijk waar te nemen in kassen of kassen. Binnen is het veel warmer en vochtiger dan buiten. Hetzelfde gebeurt op wereldschaal. Zonne-energie reist door de atmosfeer en verwarmt het aardoppervlak. Maar de thermische energie die de planeet uitstraalt kan niet tijdig de ruimte binnendringen, omdat de atmosfeer houdt het vast, zoals polyethyleen in een kas. Zo ontstaat het broeikaseffect. De reden voor dit fenomeen is de aanwezigheid van gassen in de atmosfeer van de planeet, die "broeikas" of "broeikas" worden genoemd. Broeikasgassen zijn sinds de vorming in de atmosfeer aanwezig. Ze waren slechts ongeveer 0,1%. Dit bleek voldoende te zijn om een natuurlijk broeikaseffect te laten ontstaan, dat de thermische balans van de aarde aantast en een niveau oplevert dat geschikt is voor leven. Zonder hem zou de gemiddelde temperatuur van het aardoppervlak 30 ° C lager zijn, d.w.z. niet +14°C, zoals nu, maar -17°C. Het natuurlijke broeikaseffect en de waterkringloop in de natuur ondersteunen het leven op aarde. De antropogene toename van broeikasgassen in de atmosfeer leidt tot een intensivering van dit fenomeen en een verstoring van de warmtebalans op aarde. Dit is gebeurd in de laatste tweehonderd jaar van de ontwikkeling van de beschaving en gebeurt nu. De industrie die hierdoor is ontstaan, uitlaatgassen van auto's en nog veel meer stoten een enorme hoeveelheid broeikasgassen uit in de atmosfeer, of liever ongeveer 22 miljard ton per jaar. In dit opzicht treedt opwarming van de aarde op, wat een verandering in de gemiddelde jaarlijkse luchttemperatuur veroorzaakt. In de afgelopen honderd jaar is de gemiddelde temperatuur op aarde met 1°C gestegen. Het lijkt erop dat dat niet zo veel is. Maar deze graad bleek ruim voldoende voor het smelten van het poolijs en een voelbare stijging van het niveau van de wereldoceaan, wat natuurlijk tot bepaalde gevolgen leidt. Er zijn processen die gemakkelijk kunnen worden gestart, maar daarna moeilijk te stoppen zijn. Als gevolg van het smelten van de subarctische permafrost is er bijvoorbeeld een enorme hoeveelheid methaan in de atmosfeer van de planeet terechtgekomen. Het broeikaseffect neemt toe. En het zoete water van het smeltende ijs verandert de warme stroming van de Golfstroom, wat op zijn beurt het klimaat van Europa zal veranderen. Het is duidelijk dat al deze processen niet lokaal van aard kunnen zijn. Dit zal de hele mensheid treffen. Het moment is gekomen om te begrijpen dat de planeet een levend wezen is. Het ademt en ontwikkelt, straalt en interageert met andere elementen van het universum. Je kunt zijn ingewanden niet uitputten en de oceaan vervuilen, je kunt geen oerwouden kappen en het ondeelbare verdelen omwille van twijfelachtig plezier!
