"Black box" begeleidt de vlucht van elk passagiersvliegtuig, ongeacht de luchtvaartmaatschappij of het land van vertrek. Het slaat veel informatie op die is verzameld terwijl de voering in de lucht is.
"Black box", ook wel onboard storage genoemd, is slechts één van de onderdelen van het systeem voor noodregistratie van vluchtparameters. Het is een uitgebreid systeem voor het verzamelen, verwerken en vastleggen van veel vluchtgegevens.
De eerste vluchtrecorder werd in 1939 gemaakt door twee Fransen F. Ussenot en P. Baudouin, maar het was slechts een prototype van de huidige. In 1953 stelde de Australiër D. Warren een nieuwe versie van een dergelijk apparaat voor. Nadat hij had deelgenomen aan het onderzoek naar de vliegtuigcrash, realiseerde Warren zich dat een apparaat dat de gesprekken van de bemanning opneemt, zijn taak om de oorzaak van de crash te vinden aanzienlijk zou vergemakkelijken.
Warren's vluchtrecorder gebruikte magneetband, was in asbent gewikkeld en verborgen in een stalen kast. In 1956 presenteerde de auteur zijn creatie aan het publiek en al in 1960 waren alle passagiersvliegtuigen in Australië ermee uitgerust. In navolging van dit land werd een soortgelijke beslissing genomen door anderen.
Tegenwoordig is de "zwarte doos" een onmisbaar onderdeel van het vliegtuigbesturingssysteem. Het verzamelt verschillende informatie: motortoerental, brandstofdruk, temperatuur achter de turbine, snelheid, vlieghoogte, koers en andere. Ook worden de handelingen van de bemanning geregistreerd (intrek- en landingsgestel, mate van stuurafwijking en andere gegevens).
Elk modern passagiersvliegtuig is uitgerust met twee vluchtrecorders. Een van hen neemt de gesprekken van de bemanning op (stem), de andere registreert de vluchtparameters (parametrisch). In tegenstelling tot zijn voorloper, registreert de moderne recorder informatie op optische of flash-media.
Er zijn veel maatregelen genomen om sterke "black boxes" te vormen. De huidige recorders zijn bestand tegen een overbelasting van drie en een half duizend G, gegevensopslag is gegarandeerd binnen een half uur wanneer de doos wordt bedekt door vuur, binnen een maand bij onderdompeling in water tot een diepte van zesduizend meter en gedurende vijf minuten met statische overbelastingen van meer dan twee ton. Ondanks de middelste naam "black box", zijn vluchtrecorders oranje of rood gekleurd om ze gemakkelijker te vinden.
De belangrijkste taak van het opslagapparaat aan boord is het opslaan van informatie over de vlucht, wat vooral relevant is in het geval van vliegtuigcrashes. Nadat ze de zwarte doos hebben gevonden, lezen werknemers de gegevens, ontsleutelen en analyseren. Daarna kun je begrijpen of de bemanning verboden handelingen of fouten heeft gemaakt, of dat er een technische storing is geweest die de crash heeft veroorzaakt.
Maar vluchtrecorders helpen luchtvaartwerkers niet alleen bij het onderzoeken van rampen. Na elke vlucht bestudeert het grondpersoneel de gegevens die eruit worden gelezen, wat het mogelijk maakt om de technische staat van het vliegtuig te bewaken en de nodige werkzaamheden uit te voeren. Met andere woorden, de black box helpt de betrouwbaarheid en veiligheid van vliegreizen te verbeteren.
