De warmteminnende cyclaam verstopt zich het liefst in de schaduw van hoge bomen en struiken in de natuurlijke omstandigheden van het wild en nestelt zich op de hellingen van de bergen. Daarom is het mogelijk om deze prachtige bloem te ontmoeten die bloeit wanneer andere planten zich al voorbereiden op rust, alleen in de zuidelijke regio's van Rusland, de Kaukasus, Centraal-Europa en in de mediterrane landen.
Omdat cyclamen een zeldzame "gast" is in de tuin, weten veel bloemenkwekers zeker dat het uitsluitend een kamerbloem is. Cyclamen voelen zich echter geweldig op een persoonlijk perceel, als u er een plaats voor toewijst in de halfschaduw van fruitbomen of groenblijvende struiken, en het beschermt tegen tocht en direct zonlicht. Een goede cyclaam bij het regelen van een alpine glijbaan. De keuze voor dit arrangement van de bloem wordt verklaard door de ligging in het wild, waar het zowel in het bos als tussen de rotsen wordt gevonden.
Het verspreidingsgebied van cyclamen in het wild
Cyclamen is een thermofiele plant die de voorkeur geeft aan matig vocht en schaduw. Daarom groeien de meeste soorten in struikgewas van bossen of struiken, maar ook in rotsspleten. Op het grondgebied van de voormalige Sovjet-Unie worden cyclamen gevonden in Oekraïne, op de Krim, in het zuidwesten van de Kaukasus, in het zuiden van Azerbeidzjan, in het Krasnodar-gebied. Uit de landen van Centraal-Europa kan het leefgebied van cyclamen bogen op Frankrijk, Duitsland, Polen, Bulgarije, waar planten voornamelijk in het zuiden en zuidoosten worden gevonden.
Voor teelt in een tuin in het Europese deel van Rusland zijn soorten uit deze regio's, of "immigranten" uit Noord-Turkije, best geschikt, vooral omdat de oostelijke Middellandse Zee een echte klondike van cyclamen is: Turkije, Iran, Syrië, Cyprus, Griekenland, Israël. In het westen van de Middellandse Zee, in Italië en Spanje, groeien ook cyclamen. Op een heuvel in de buurt van het Italiaanse meer Castel Kaldorf kun je hun vriendelijke bloei observeren, wat zelden gebeurt in de natuur. De meeste wilde soorten staan immers op de rand van uitsterven. Noord-Tunesië en Algerije zijn rijk aan cyclamen.
Soorten wilde cyclamen
Ik moet zeggen dat, afhankelijk van de habitat, cyclamen een ander uithoudingsvermogen hebben. De klimopbladige cyclamen of de Napolitaanse cyclamen, gebruikelijk in Midden-Europa, kunnen bijvoorbeeld goed overwinteren in een besneeuwde Russische winter met een temperatuur van -20 ° C. Het onderscheidt zich van het algemene bereik van thermofiele soorten Europese cyclamen (paars). Het wordt gekenmerkt door een zilverachtig bladpatroon en bloeit niet in de herfst, zoals de meeste cyclamen, maar begint in juni.
Soms is het buitengewoon oneerlijk om cyclamen te behandelen die groeien in de gebieden van Abchazië, Azerbeidzjan, Adzjarië en alle soorten met één woord "Kaukasisch" te noemen. Er worden hier immers variëteiten onderscheiden als Circassian, Abchazian, Colchis (Pontic), lente, gracieus, Kos. Dat laatste is goed bekend in Iran, Turkije, Syrië, Israël en Bulgarije. Hij groeit het liefst tussen naaldbomen. De bloemen zijn groter naarmate ze verder naar het oosten liggen. De grootste bloemen van de kos-cyclamen worden beschouwd aan de oevers van de Kaspische Zee, in Azerbeidzjan.
In het zuiden van Frankrijk en de bergachtige streken van Spanje is een klein type cyclamen wijdverbreid - Balearen, behorend tot de lentebloei. De meest thermofiele is de Afrikaanse cyclamen, waarvan de onderscheidende kenmerken felgroene grote bladeren zijn die na de bloemen op het oppervlak verschijnen. De habitat van vele soorten cyclamen kan worden geraden aan de naam: Afrikaanse, Cypriotische, Greekum, Perzische cyclamen. Perzisch, net als Afrikaans, tolereert absoluut geen lichte vorst.
