In Rusland wordt kersenpruim kersenpruim genoemd, in West-Europa - mirabel en in de Kaukasus - gespreide pruim. Het wordt vaak niet alleen als fruitboom gefokt, maar ook als sierboom. Waarom wordt de gezonde en smaakvolle kersenpruim zo genoemd, en wat is de beruchte verspreidende pruim?
Spreid boom
Kaukasiërs noemen de kersenpruim een uitgespreide pruim vanwege de vorm van zijn boom, waarvan de takken echt een beetje uitgespreide vorm hebben, wat de kroon van de kersenpruim een buitengewone pracht geeft. Naast Rusland groeit kersenpruim op het Balkan-schiereiland, de Kaukasus, Klein-Azië, Iran, evenals in de bergen Kopet-Dag, Tien Shan en Pamir-Alai. De gespreide pruim groeit het beste en produceert overvloedige oogsten op vruchtbare rivierbodems. In sommige dorpen wordt vooral kauwgom gewaardeerd, die wordt verzameld uit de bast van de kersenpruim en wordt gekauwd om de hoest te verzachten.
De uitgespreide pruim reproduceert goed als scheuten en kan ongeveer 120 jaar leven. Kersenpruimvruchten zijn rijk aan suiker, zuren, pectinestoffen, maar ook vitamine C en provitamine A. Ze worden rauw gegeten of er worden heerlijke jams, conserven en compotes van gekookt. Ook sterk donkerrood kersenpruimenhout blijft niet stil staan - er worden kleine draai- en schrijnwerkproducten van gemaakt. Vaak worden verspreide pruimenbomen gebruikt als decoratieve landschapsarchitectuur - de roodbladige kersenpruim, die groeit in Oekraïne, de Kaukasus, de Krim en Centraal-Azië, heeft een bijzonder decoratieve uitstraling.
Kenmerken van kersenpruim
Uiterlijk lijkt de gespreide pruim op een meerstammige boom van de Rosaceae-familie met een spreidende kroon. Kersenpruimenbomen bereiken vaak een hoogte van 10-15 meter. De rijpe vruchten van de gespreide pruim zijn groen, donkerpaars of roze van kleur en hun zaden zijn moeilijk van het vruchtvlees te scheiden. De zure of zoetzure smaak van kersenpruimvruchten wordt gegeven door appel- en citroenzuur in hun samenstelling, evenals suiker, waarvan de hoeveelheid varieert van 4,2% tot 9,9%. Ook in de samenstelling van de vruchten van de gespreide pruim zijn er stikstofhoudende, minerale en tannines.
De pectines in kersenpruim maken het mogelijk om het te gebruiken voor de bereiding van aromatische gouden gelei. Bovendien wordt het vaak gebruikt om wijnen, likeuren, frisdranken te maken en wordt het ook veel gebruikt bij het koken - tkemali (een lokale variëteit van kersenpruimen) is bijvoorbeeld erg populair in Georgië. De vruchten van de uitgespreide pruim, gekookt en door een zeef gewreven, zijn de grondstoffen voor het maken van lavashcakes, die in de volksgeneeskunde worden gebruikt voor scheurbuik. Kersenpruim heeft zichzelf ook goed bewezen als wondgenezend middel - het sap, verdund met water en een kleine hoeveelheid kamfer, is uitstekend geschikt voor wonden die niet goed genezen.
