Sneeuwvorming is een vrij complex fysiek en geografisch fenomeen dat vanuit verschillende gezichtspunten op verschillende manieren kan worden verklaard. De wetten van de natuurkunde helpen echter om de aard ervan het beste te interpreteren.
instructies:
Stap 1
Sneeuw is eigenlijk gewoon bevroren water. Het lijkt echter helemaal niet op de transparante stukken ijs die meestal bevroren water bedekken. In feite bestaan sneeuwvlokken ook uit ijs, alleen niet uit een homogene massa, maar uit de kleinste kristallen. Hun vele facetten reflecteren het licht op verschillende manieren, zodat de sneeuwvlokken wit lijken en niet transparant, wat ze in werkelijkheid zijn.
Stap 2
Sneeuw wordt gevormd uit stoom in de atmosfeer en bevriest bij lage temperaturen. Eerst verschijnen er heldere transparante kristallen. Vervolgens worden ze opgepikt door de luchtstroom en worden ze in veel verschillende richtingen meegevoerd. Er worden naald- en platte kristallen gevonden, maar de meeste zijn zeshoekig van vorm.
Stap 3
In de lucht kleven tientallen en honderden kristallen aan elkaar totdat ze zo groot worden dat ze onder invloed van de zwaartekracht vallen en langzaam naar de grond beginnen af te dalen. Ondanks het feit dat alle sneeuwvlokken op dezelfde manier zijn gerangschikt, is het nog niemand gelukt om 2 sneeuwvlokken te vinden met een absoluut identiek patroon.
Stap 4
Wetenschappers zijn erin geslaagd om meer dan 5.000 mogelijke vormen van sneeuwvlokken te tellen. Er is zelfs een internationale classificatie, volgens welke sneeuwvlokken worden onderverdeeld in sterren, platen, kolommen, naalden, hagel, boomachtige kristallen, enz. Hun afmetingen variëren van 0,1 tot 7 mm. Om een perfect symmetrische vorm te krijgen, moet een sneeuwvlok roteren als hij als een tol valt.
Stap 5
Na de landing verliezen de sneeuwvlokken geleidelijk hun prachtige schoonheid en sierlijke vorm en veranderen ze in kleine ronde klontjes. Wanneer ze in een uniform sneeuwdek passen, vormen zich luchtlagen tussen de sneeuwvlokken. Om deze reden geleidt sneeuw de warmte niet goed en is het een uitstekende "deken" die de grond bedekt en de wortels van planten beschermt die zich erin verbergen tegen de kou.
Stap 6
Het is bekend dat de grootste sneeuwvlokken op 30 april 1944 in Moskou vielen. Nadat ze op de handpalm waren gevallen, bedekten ze hem bijna volledig en zagen ze eruit als prachtig mooie veren van enorme vogels. Wetenschappers legden dus uit wat er gebeurde: een golf koude lucht daalde neer vanaf de kant van Franz Josef Land, de temperatuur daalde sterk en er begonnen zich sneeuwvlokken te vormen. Tegelijkertijd stegen warme luchtstromen op uit de grond, waardoor hun val werd vertraagd. De sneeuwvlokken blijven in de luchtlagen aan elkaar plakken en vormen ongewoon grote vlokken. Tegen de avond begon de grond af te koelen en begon een fantastische sneeuwval.
