Tegenwoordig wordt de vaste telefoon bijna gezien als een overblijfsel uit de vorige eeuw. Het is niet zo handig om het te gebruiken als een mobiel, het is omslachtiger en je moet niet zo weinig betalen voor communicatiediensten. Men is van mening dat de vaste telefoon binnenkort tot het verleden behoort. En de generatie geboren in de 21e eeuw weet en begrijpt niet meer wat een vaste telefoon is.
Een beetje geschiedenis
Het idee om spraakberichten op afstand te verzenden via draadcommunicatie werd voor het eerst naar voren gebracht in 1854 door S. Bursel. Hij was het die voor het eerst de term 'telefoon' gebruikte. Maar zijn idee werd niet uitgevoerd.
In 1861 ontwierp natuurkundige I. Reis een apparaat dat het mogelijk maakte om via draden geluiden op afstand over te brengen. Het bestond uit een microfoon, luidspreker en een galvanische batterij die als stroombron diende.
Maar Alexander Bell wordt officieel beschouwd als de uitvinder van de telefoon. Hij was het die in 1876 een apparaat patenteerde dat het mogelijk maakte om spraak en andere geluiden te verzenden op een afstand van niet meer dan 500 m. Aanvankelijk had het apparaat één buis, die werd gebruikt om spraak te verzenden en te ontvangen.
Later werd de telefoon uitgerust met twee handsets, waarvan er één in een microfoon was ingebouwd en de andere - een luidspreker. Later "smolten" deze apparaten weer samen tot een buis, die bij het oor kon worden gehouden en er tegelijkertijd in kon spreken. Verdere verbeteringen maakten het mogelijk om de telefoon uit te rusten met een koolstofmicrofoon, een condensator en een systeem van permanente magneten.
Maar de essentie van telefooncommunicatie bleef hetzelfde: voor de werking ervan was het nodig om een kabel te leggen waardoor een signaal van het apparaat naar de telefooncentrale kwam en van daaruit ging een signaal naar de telefoon van de gebelde abonnee. Aanvankelijk werden de stations bediend door mensen: de telefonisten namen de oproep aan en schakelden de abonnee handmatig door naar de gewenste lijn. In de twintigste eeuw werden telefooncentrales geautomatiseerd en de automatische telefooncentrale voerde de "taken" van telefoonoperators al in een automatische modus uit.
Vaste telefoon nu
Nu weigeren veel eigenaren van vaste telefoons ze of denken erover na. Inderdaad, waarom zou je betalen voor een niet erg handige bekabelde verbinding als je een mobiele telefoon hebt? Het is echter te vroeg om stationaire apparaten af te schrijven, omdat: de behoefte aan hen bestaat nog steeds.
Vaste telefoons worden actief gebruikt in organisaties en instellingen waar u veel zakelijke kantoorgesprekken moet voeren - het is goedkoper dan elke werknemer een zakelijke simkaart te geven en te betalen voor diensten die deze gebruiken.
Ouderen die gewend zijn om een vast apparaat te gebruiken, hebben geen haast om dit soort diensten te weigeren, zelfs niet als ze een mobiele telefoon hebben. Inderdaad, voor een persoon van leeftijd, met beperkte mobiliteit, wordt de telefoon soms het enige communicatiemiddel met de buitenwereld: ze kunnen zichzelf niet beperken in de tijd, communiceren met familieleden en vrienden.
Het is ook voordeliger om over lange afstanden te bellen met de vaste telefoon, als de persoon geen computer heeft waarop Skype is geïnstalleerd.
De kwaliteit van de communicatie bij gebruik van een stationair apparaat is ook altijd stabiel en steekt soms gunstig af bij de kwaliteit van een mobiel apparaat.
De vaste telefoon is dus nog geen overblijfsel uit het verleden, maar een volledig levensvatbaar apparaat. Bovendien is het veel handiger in gebruik geworden. De nieuwste generatie telefoons hebben toonkiezen, digitale geluidsverwerking. Moderne buizen kunnen overal in de kamer vrij worden gedragen en praten in een comfortabele omgeving.
