Engelse humor is een begrip dat zo abstract en tegelijkertijd subliem aristocratisch is, dat het gebruikelijk is om alle onzinnige grappen erop af te schrijven. Ondertussen hebben de Engelsen de meest gewone humor. Alleen heeft het een zeer uitgesproken nationaal tintje en is daarom voor de Britten zelf beter te begrijpen dan voor de inwoners van andere landen.
instructies:
Stap 1
Odessans hebben hun eigen nogal ruime antwoord op de vraag wat Engelse humor is. "Dit is wanneer een gerespecteerde heer iets zegt tegen een andere gerespecteerde heer dat niemand begrijpt, en ze lachen erom."
Stap 2
Inderdaad, het concept van "Engelse humor" is omgeven door een aura van een soort mysterie, verfijning en verhevenheid. Ze zeggen dat niet iedereen de grappen van de Britten kan begrijpen. Om dit te doen, moet je speciale verfijnde mentale vermogens hebben en een man van adellijke afkomst zijn. Is het echt?
Stap 3
Jerome K. Jerome zei ooit: "Om Engelse humor te begrijpen, moet je als Engelsman geboren zijn." En hij had gelijk. Inderdaad, de eigenaardigheden van elke nationale folklore, die in veel opzichten tot humor behoort (anekdotes, coupletten, aforismen en woordspelingen), zijn gebaseerd op twee dingen: taal en tradities. Het is heel moeilijk om iets te begrijpen zonder hun medeweten. En Engelse humor is, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Russische of Amerikaanse humor, in de letterlijke zin van het woord, gebaseerd op deze twee walvissen.
Stap 4
Ten eerste is veel Engelse humor gebaseerd op een woordspeling. En daarom, om het te begrijpen, is zelfs kennis van een vreemde taal van de Engelse taal niet voldoende. En ten tweede respecteren en behouden ook de Britten vanwege hun conservatisme hun vele eeuwenoude tradities zorgvuldig. Ze zijn echter niet altijd vies van lachen. En hoe kan een mens lachen om wat hij niet weet? En ten derde de Engelse mentaliteit. Russen geloven graag wat hen wordt verteld over de eigenaardigheden van de Britse mentaliteit. Maar om te geloven dat het echt zo is…
Stap 5
Onder andere de aanwezigheid van een vervormde perceptie van sommige concepten die worden opgelegd door de Russische literatuur en cinema, is ook van invloed. Bijvoorbeeld zo'n heerlijk en, zo lijkt het, zeer vereerd door het Britse gerecht, zoals havermout. Bijna elke film over de Britten (of het nu een televisieserie over Sherlock Holmes is, een sprookje over Mary Poppins of de detectives van Agatha Christie) bevat zeker havermout. Men krijgt de indruk dat havermout de Britse favoriete delicatesse is. Maar in feite - een gewoon, lang saai gerecht, dat de held is geworden van talloze grappen. Slecht weer buiten het raam - havermout. Verdriet en verveling zijn pap. De vakantie was geen succes - geen vakantie, maar een stevige havermout.
Stap 6
Mikhail Zhvanetsky heeft twee prachtige miniaturen over rivierkreeften, die groot zijn. Maar gisteren. Maar vijf. En vandaag zijn ze klein. Maar elk drie. Maar vandaag. En hetzelfde verhaal als het ware vertaald in het Engels voor Amerikanen. "Nou en? Lachen ze daar om?”, vat de Amerikaanse baas aan het eind samen. "Ze worden geknuffeld", antwoordt de manager.
Stap 7
Dus als Odessa zo groot was als Groot-Brittannië, zou de hele wereld zich misschien hebben verbaasd over het fenomeen Odessa-humor, niet over Engels.
