Coniferen leven veel langer dan hun bladverliezende tegenhangers. Wetenschappers hebben vastgesteld dat de Mexicaanse of Lusitaanse cipres de absolute langlever onder de bomen is. De leeftijdsgrens is 10.000 jaar.
Rassen en vormen van Mexicaanse cipres
Cypress is een boom waarvan alle variëteiten en vormen zeer langzaam groeien. Het bereikt meestal pas een gemiddelde grootte op de leeftijd van 80-100 en daarna begint het te groeien. De cipresboom bereikt een hoogte van 40 m en de stam groeit in de breedte tot 16 m in diameter. De kroon van de boom is piramidaal of spreidt zelden uit, maar het komt ook voor dat alle takken van de boom in hetzelfde vlak liggen. De takken van de cipres zijn vaak vertakt, de naalden zijn groenblijvend, geschubd, gekruist, stevig tegen de takken gedrukt. Cipreszaden zijn kegelvormig, rond en met veel schildklierschubben, die elk een plat zaad zijn. Een interessant feit is dat de zaden pas in het tweede levensjaar volwassen worden.
Bijzonder populair is de variëteit Benthamii, met een sierlijke dunne kroon en blauwgroene naalden. Iets minder gebruikelijk is de cipres met grote kegels, Lindleyi, waarvan de naalden groen zijn. De zuilvorm van Tristis, met hangende takken, doet twijfel rijzen of deze plant tot de cipres behoort.
Cypress leefomstandigheden
Cypress-variëteiten hebben verschillende manieren van houden en in verschillende leefomstandigheden nodig. De lange lever, de Mexicaanse cipres, is erg humeurig. Hij verdraagt geen droogte en heeft een zeer grote hoeveelheid vocht nodig, niet zozeer in de grond, maar in de lucht. Deze boom behoort niet tot vorstbestendige variëteiten, hij heeft een warm klimaat nodig. De grond die geschikt is voor Mexicaanse cipres is het meest divers, de belangrijkste voorwaarde is luchtdoorlatendheid en goede drainage, rekening houdend met deze kenmerken kan de cipres zowel in kalkgrond als in rode aarde leven.
Meestal wordt Mexicaanse cipres samen met Arizona en groenblijvend gebruikt voor heggen, omdat het, ondanks zijn grilligheid, kapsels goed verdraagt en zich leent voor elke vorm. In de middelste zone kan de Mexicaanse cipres alleen thuis leven, omdat hij zelfs met beschutting niet bestand is tegen strenge vorst. Thuis of in de wintertuin zal deze plant regelmatig opnieuw moeten worden geplant en een hoge luchtvochtigheid hebben, en in ruil daarvoor zal de sfeer van de kamer waarin hij zich bevindt sterk verversen.
Om een cipres thuis te laten verschijnen, is het niet nodig om een volwassen plant in een kwekerij te kopen. Alle cipressen reproduceren vrij gemakkelijk door zaden, en het voordeel van zo'n plant ten opzichte van een volwassene is duidelijk - het hoeft geen tijd en moeite te besteden aan acclimatisatie, waardoor veel van deze wispelturige planten onder nieuwe omstandigheden sterven.
Door overmatige droogte van de lucht wordt de cipres geel en verliest hij onherroepelijk zijn naalden. Dit geldt vooral voor die cipressen die binnenshuis leven. Onvoldoende water geven is ook schadelijk voor hen.
