Verbale communicatie is een van de belangrijkste verworvenheden van de mensheid geworden. Door middel van taal kunnen mensen communiceren en de ervaring van generaties doorgeven. Door samen met arbeidsvaardigheden te zijn ontstaan, ontwikkelde spraak zich tot een systeem van tekens, individuele woorden en zinnen. Spraakvaardigheid is een integraal kenmerk van een persoon die hem onderscheidt van de natuurlijke omgeving.
Hypothesen over de oorsprong van spraak
De verbale communicatiemiddelen werden zeer langzaam gevormd, in navolging van de algemene ontwikkeling van de mens in het proces van zijn evolutie. Het is erg moeilijk om het moment te identificeren waarop de toespraak precies verscheen. Maar moderne wetenschappers zijn het erover eens dat het niet vanzelf is ontstaan, maar is gevormd in de loop van actieve interactie van mensen met elkaar en de externe omgeving.
Er zijn verschillende hypothesen over de oorsprong van spraak. Enkele decennia geleden geloofde men dat de eerste woorden het resultaat waren van een mutatie die de primitieve mens plotseling overkwam. Deze hypothese sluit aan bij de zogenaamde fysicalistische concepten, volgens welke spraak slechts een fysiologisch fenomeen is, zonder enig verband met iemands behoeften aan communicatie en kennis van de wereld.
Een van de hypothesen is gebaseerd op het feit dat spraak is ontstaan door het nabootsen van de geluiden van de natuur.
Dergelijke opvattingen kunnen op geen enkele manier verklaren hoe geluidssignalen en hun combinaties zijn ontstaan, hoe de beginselen van concepten werden gevormd en woorden een semantische lading kregen. Het concept van de evolutionaire oorsprong van spraak is veel wijder verbreid. Het is gebaseerd op de veronderstelling dat de mens zich onderscheidde van de dierenwereld, omdat hij had geleerd zich aan te passen aan de omgevingsomstandigheden, onder meer door de ontwikkeling van communicatiemiddelen.
Spraakontwikkeling
Bij het bestuderen van het gedrag van mensapen hebben wetenschappers aandacht besteed aan hoe communicatiesystemen in mensapen zijn gebouwd. Het werd duidelijk dat spraak voortkwam uit elementaire geluidssignalen. Primaten gebruiken actief een verscheidenheid aan geluiden, die, afhankelijk van de situatie, de behoefte aan spelen, eten, het zoeken naar een partner of een teken van agressief gedrag kunnen weerspiegelen.
De zogenaamde gebarenhypothese van de oorsprong van spraaksignalen is bekend. De essentie ervan is dat het in het begin gebarentaal was, en geen gezonde spraak, die verscheen. De eerste betekenisvolle signalen die een persoon overbrengt, zijn niet met geluiden, maar met gebaren die een bepaalde betekenis hebben. De meeste van deze signalen zijn instinctief, genetisch ingebed in een persoon.
Deze veronderstelling is logisch, aangezien een aanzienlijk deel van de informatie in interpersoonlijke communicatie door een modern persoon wordt ontvangen in de vorm van non-verbale signalen, gezichtsuitdrukkingen en gebaren. Hoogstwaarschijnlijk werden gebaren en geluiden eerst samen gebruikt, en toen werd het mogelijk om informatie te verzenden met alleen combinaties van geluiden, zodat de behoefte aan gebarentaal geleidelijk verdween.
In het proces van de ontwikkeling van de menselijke samenleving werden de arbeid en mentale activiteit van een persoon gecompliceerder, nieuwe objecten en relaties verschenen die in concepten hadden moeten worden vastgelegd. De objectieve voorwaarden voor de vorming van de samenleving werden dus de reden voor de complicatie van spraak, de opkomst van universele substituten voor individuele objecten en verschijnselen.
Pas millennia later verschenen abstracte concepten waarvan de betekenissen werden geabstraheerd uit concrete materiële objecten.
De hoogste vorm van spraak was geschreven spraak, die het mogelijk maakte om de inhoud van gebeurtenissen die plaatsvinden met een persoon en in de samenleving voor een lange tijd te behouden. Met de komst van het schrijven was een persoon in staat om berichten vast te leggen om ze aan andere mensen over te dragen, om indien nodig terug te keren naar records, zonder afhankelijk te zijn van geheugen. Met mondelinge en schriftelijke spraak is een moderne persoon in staat om effectief te communiceren en de wereld diep te kennen.
