De geschiedenis van het gebruik van maral gewei is ongeveer tweeduizend jaar oud. Tegenwoordig worden op basis daarvan veel medicijnen geproduceerd, zowel in de vorm van tabletten als in poedervorm, evenals tal van voedingssupplementen. Er is veel vraag naar al deze producten.
Maral gewei en hun waarde
Geweien worden hertengeweien genoemd tijdens de periode van hun jaarlijkse groei, die samenvalt met de bronsttijd. Tijdens deze periode krijgen ze een buisvormige structuur, zijn ze gevuld met bloed en zijn ze bedekt met een dunne fluweelachtige huid met kort zacht haar.
Van oudsher worden jonge hertengeweien gebruikt in de volksgeneeskunde door de inwoners van Aziatische landen. In de 12e eeuw begon China geweiherten te fokken als huisdieren.
In Altai is er sinds het einde van de 19e eeuw een aparte tak van de economie, de gewei-maralfokkerij.
De waarde van maral gewei is te danken aan de enorme hoeveelheid voedingsstoffen die ze bevatten. Vanuit wetenschappelijk oogpunt is dit moeilijk uit te leggen. Maar het is de moeite waard om te overwegen dat edelherten leven in de unieke ecologische omstandigheden van Altai, en tijdens de bronstperiode produceert het hertenorganisme tot 25 kg botweefsel. Dit vereist de stress van alle lichaamssystemen, wat leidt tot een hoge concentratie aan biologisch actieve stoffen. Bovendien bevat de voedselbasis van deze hertensoort de meest waardevolle geneeskrachtige planten, bijvoorbeeld gouden wortel.
Ook mag niet worden vergeten dat zowel herten als mensen warmbloedige organismen zijn, en dit draagt bij aan een betere assimilatie van dierlijke preparaten door de mens.
Tegenwoordig wordt gewei veel gebruikt om kracht, jeugdigheid en gezondheid te behouden. Wat betreft het gehalte aan geneeskrachtige eigenschappen erin, zijn ze alleen vergelijkbaar met ginseng en staan ze aan de top van de gebruikte medicijnen.
Hoe een gewei wordt verkregen?
Eerder werd de barbaarse techniek van het snijden van een gewei van een nog levende maral beoefend. Het werd voornamelijk gebruikt door stropers. Dit werd verklaard door het feit dat de hoorns van de wilde maral meer voedingsstoffen bevatten dan de maral die in gevangenschap wordt gekweekt. Dit was te wijten aan het onvermogen om omstandigheden voor de kudde te creëren die zo natuurlijk mogelijk zijn.
Na verloop van tijd werd dit echter mogelijk. Grote landgebieden werden toegewezen voor het fokken van maral door zeer productieve weiden af te schermen met een verscheidenheid aan weiden.
Geweien worden op verschillende manieren geoogst. Onder hen hebben er drie de overhand, vooral degenen die alle voedingsstoffen van de grondstof behouden.
De eerste manier is traditioneel. Het bestaat uit drogen aan de lucht met tussentijds broeien om microbiële en parasitaire besmetting te voorkomen. Het is de meest voorkomende. Zij zijn het die de grondstoffen extraheren voor de vervaardiging van het medicijn "Pantoprost".
Vriesdrogen bij lage temperatuur en vacuümdrogen worden ook veel gebruikt.
