Natuurbranden veroorzaken aanzienlijke schade aan flora en fauna. Ook mensen lijden onder de vlammen en er wordt grote schade aangericht aan de nationale economie. Er zijn verschillende soorten bosbranden. In dit geval houdt de classificatie van branden rekening met de aard van de verbranding, de voortplantingssnelheid van vuur en enkele andere factoren.
Wat zijn de branden?
Bij de classificatie van natuurbranden wordt meestal rekening gehouden met hun impact op de menselijke economische activiteit. In dit opzicht worden meestal bos- en steppebranden, graan- en fossiele branden onderscheiden. Er zijn ook landbouwbrandwonden, ook wel grasbranden genoemd. De grootste verliezen voor de economie worden veroorzaakt door bosbranden. Ze worden ook vaak geassocieerd met menselijke slachtoffers.
Onder bosbranden wordt verstaan de ongecontroleerde verspreiding van vuur in de vegetatiezone, waarbij de vlam zich spontaan door het bos verspreidt. Dergelijke branden komen elk jaar over de hele wereld voor en treden meestal op door menselijk toedoen. Bij harde wind en droog weer kan een bosbrand een groot gebied beslaan.
Soms zijn de oorzaken van bosbranden zelfontbranding van turf en blikseminslag. Dergelijke gevallen zijn echter uiterst zeldzaam. Meestal begint de vlam zich te verspreiden op plaatsen waar een persoon verschijnt. Een onbeheerde brand, een sigarettenpeuk of een lucifer die op de grond wordt gegooid, zijn de belangrijkste redenen voor de verspreiding van brand in het bos. Na enkele dagen droog weer kan elke droge tak die op de grond ligt vlam vatten en brand veroorzaken.
Classificatie van bosbranden
Bosbranden worden ingedeeld naar de aard van de ontsteking, de voortplantingssnelheid en de grootte van het ontstekingsgebied. Ze kunnen ook stroomopwaarts, stroomafwaarts, zwerfvuil en ondergronds zijn. Afhankelijk van de windsnelheid zijn bosbranden stabiel en zwak.
Paardenvuur tast boomkronen aan. Het vuur kan zich zeer snel verspreiden over de bovenste verdiepingen van het bos en bij een sterke wind kan het alle stammen volledig bedekken, van de kruin tot het strooisel. Jonge naaldbossen, waarin struiken wijdverbreid zijn, zijn het meest vatbaar voor kroonbranden. Sterke wind en droogte vergroten de kans op dit soort brand.
Bosafval, inclusief bladeren, naalden en kleine takken, wordt de basis voor de ontwikkeling van een grondbrand. De vlam tast ook het onderste deel van de stammen aan, maar stijgt zelden tot een hoogte van meer dan een meter. Zo'n vuur verspreidt zich ongelijkmatig - op vochtige plaatsen kunnen plekken ontstaan die niet door vuur worden aangeraakt.
Als het vuur overgaat in strooisel of veenlaag, neemt het grondvuur de vorm aan van een bodemvuur. Hierbij kan verbranding plaatsvinden over de gehele dikte van de humuslaag en het strooisel. Bij een bodembrand verbranden de wortels van bomen, waarna de stammen vaak vallen. Een dergelijke brandzone heeft in de regel een ovale of langwerpige vorm. Vuur in de bodem verspreidt zich met een lage snelheid, maar de verbrandingsprocessen kunnen vrij lang doorgaan.
