Het Baikalmeer is 's werelds grootste opslag van zoet water. Het ligt in het centrum van Azië en ziet eruit als een enorme halve maan. Traditioneel wordt Baikal als een meer beschouwd, hoewel het qua diepte, lengte en structuur van het bassin meer op een kleine zee lijkt. Geschillen over de natuurlijke toestand van het reservoir verdwijnen niet.
instructies:
Stap 1
Reeds enkele eeuwen geleden gebruikten gerenommeerde wetenschappers, zich baserend op de door de wetenschap bevestigde feiten, vaak de term 'zee' in verband met het Baikalmeer. Dit beeld wordt weerspiegeld in het epos van lokale volkeren, in de noten van reizigers en zelfs in volksliederen, waar het wordt gezongen over "de glorieuze zee, de heilige Baikal". De vergelijking met de zee wordt echter meestal veroorzaakt door de indrukwekkende omvang van het Baikalmeer.
Stap 2
Het Baikalmeer is ook gerelateerd aan de zee door de helende aard van de kust. Sinds de oudheid zijn mensen op deze plaatsen genezen door schone, helende lucht, geneeskrachtige modder en minerale bronnen. Al in de 17e eeuw vergeleken onderzoekers van deze plaatsen Baikal met de zuidelijke zeeën, die het vermogen hebben om lichaam en ziel te genezen van kwalen. Volgens sommige kenmerken van de bodemstructuur lijkt Baikal inderdaad op de beroemde Dode Zee.
Stap 3
Wat geeft reden om Baikal als een meer te beschouwen? Feit is dat Baikal geen uitgang heeft naar oceaanwater en 's werelds grootste opslag van zoet water is. De reserves zijn zo enorm dat ze de hele bevolking van de aarde tientallen jaren kunnen voorzien. Wetenschappers hebben berekend dat Baikal ongeveer een vijfde van 's werelds totale drinkwater bevat. Er zijn zo weinig minerale zouten in het water van het Baikalmeer dat het als gedestilleerd water kan worden gebruikt.
Stap 4
Baikal kan ook worden toegeschreven aan meren vanwege de eigenaardigheden van watervegetatie en fauna, die kenmerkend zijn voor meren. Hier leven meer dan tweeduizend soorten waterdieren, en een aanzienlijk deel daarvan is alleen in dit meer te vinden. Wetenschappers verklaren de overvloed aan levende organismen door het hoge zuurstofgehalte in de Baikal-waterkolom.
Stap 5
De geschiedenis van het Baikalmeer wordt geteld in vele miljoenen jaren. Gedurende deze tijd beïnvloedden niet te hoge, maar eerder steile golven actief de met kliffen bedekte kusten, die hun basis onder het wateroppervlak verlaten. Je kunt vaak plaatsen zien waar de kusthellingen worden begrensd door enorme rotsblokken en kiezelstenen, die als onneembare vestingmuren worden.
Stap 6
Interessant is dat sommige geofysici de hypothese ondersteunen dat Baikal tot de opkomende oceaan op de planeet behoort. Metingen tonen aan dat de oevers van het meer elk jaar geleidelijk groter worden. Een indirecte bevestiging van deze hypothese zijn ook de frequente aardbevingen en magnetische anomalieën die zijn waargenomen in de buurt van het Baikalmeer. Dit alles getuigt van de langzame transformatie van het meerbassin.
