Een ijsbijl is een belangrijk onderdeel van klimuitrusting. Het moet lichtgewicht en betrouwbaar zijn. Het is vooral van de kwaliteit van de ijsbijl dat de succesvolle passage van de route en de veiligheid van de klimmer in de moeilijkste secties grotendeels afhangen, omdat de ijsbijl, in tegenstelling tot het ijsgereedschap, ook wordt gebruikt voor onafhankelijke zekering.
instructies:
Stap 1
Overweeg een ijsbijldiagram. Bij het kopen is het belangrijk om te weten op welke onderdelen je moet letten, waar deze onderdelen van gemaakt moeten worden, hoe ze bevestigd zijn. De bovenkant van het gereedschap bestaat uit een snavel of houweel, een kop (ook wel een top genoemd), waarin een gat moet zijn voor een karabijn, een disselblad. Het heeft een handvat waaraan een koordlus is bevestigd. De koordstop bevindt zich ongeveer in het midden van de handgreep. Het handvat eindigt met een bajonet, waarin een gat is gemaakt voor een karabijnhaak.
Stap 2
De bovenkant met spatel en houweel moet gemaakt zijn van een hoogwaardige staallegering. Tesla is niet altijd nodig, tijdens beklimmingen wordt het zelden gebruikt, dus het kan worden verwijderd. Dit is belangrijk als je geen extra gewicht nodig hebt tijdens de wandeling. Een plectrum daarentegen is bijna altijd nodig en zou zeer betrouwbaar moeten zijn, omdat daarmee de inkepingen worden gemaakt. Het is belangrijk om de kromming van de hoek ten opzichte van het hoofd te bepalen. Het moet minimaal 65 ° zijn, maar niet meer dan 70 °. Wat betreft de speling (afschuining van de houweel), deze kan zowel positief als negatief zijn ten opzichte van het handvat. Ervaren klimmers kiezen eerder voor een positieve bodemvrijheid. Teslo is nodig om de treden te kerven en dient ook als zekering. De ijsbijl moet twee gaten hebben voor de karabijnhaken.
Stap 3
De handgrepen zijn gemaakt van verschillende materialen: aluminium, staal of koolstofvezel. Aluminium weegt weinig, maar is minder sterk dan staal. Het grootste nadeel van de carbon grip is de vrij hoge prijs. Maar veel klimmers geven de voorkeur aan ijsbijlen met een koolstofschacht, omdat ze duurzaam zijn en tegelijkertijd niet veel wegen. Het handvat kan recht of gebogen zijn. De keuze van de vorm hangt af van het doel van de reis. Voor verankering is een rechte handgreep handiger, terwijl het beklimmen van gletsjers een gebogen is. High-end klimmers geven vaak de voorkeur aan de gebogen, omdat deze meer flexibiliteit biedt tijdens uitdagende beklimmingen. De schacht kan met rubber bekleed worden. Dit is handig omdat het extra wrijving veroorzaakt. Als het rubberen jack niet beschikbaar is, kun je het vervangen door sporttape of rubberen handschoenen.
Stap 4
Let op de doorn. Het is gemaakt van metaal en moet scherp genoeg zijn om in de ijskorst te graven. Als gewicht voor u belangrijk is, kunt u kiezen voor een ijsbijl zonder doorn, met een schuin afgesneden onderkant van de schacht. De tweede optie is handiger voor een beginnende klimmer, omdat zo'n ijsbijl veiliger is bij het optrekken. Wat betreft het koord, het dient om te voorkomen dat het instrument valt. De lus draagt geen grote mechanische belastingen, hij moet alleen sterk genoeg zijn.
Stap 5
Controleer na het kiezen van het juiste model de afmetingen. De lengte wordt gemeten in centimeters van de punt van het handvat tot de bovenkant van het hoofd. De meetstap is 5 cm. De maximale lengte is 75 cm, het minimum is 50 cm. U kunt een ijsbijl "proberen" in een winkel voor toeristenuitrusting. Sta rechtop, ontspan, pak je ijsbijl en laat je hand zakken. De bajonet moet de grond raken, maar mag er niet in blijven steken. Bij een hoogte van 185 cm en meer is een lange ijsbijl nodig, dat wil zeggen 75 cm Een persoon van gemiddelde lengte doet het goed met een instrument van 60-70 cm lang, voor korte klimmers, ijsbijlen 55-60 cm lang zijn bedoeld.
Stap 6
Let op de markeringen. De letter B staat voor een hulpmiddel voor traditioneel bergbeklimmen. Dit zijn lichtgewicht en redelijk goedkope ijsbijlen, maar ze gaan niet lang mee. De T staat voor een ijsbijl voor technisch bergbeklimmen - duurzaam, maar duurder. De technische ijsbijl heeft aparte markeringen voor de houweel en het handvat. Ze worden aangeduid als CEN-T en CEN-B, en hetzelfde gereedschap kan bijvoorbeeld een plectrum hebben voor traditioneel bergbeklimmen en een handvat voor technisch, of omgekeerd.
