De conferentie van Teheran duurde van 28 november tot 1 december 1943. De regeringsleiders van de USSR, de VS en Groot-Brittannië namen eraan deel. De belangrijkste onderwerpen van de conferentie waren met name militair - het tweede front in Europa. In tegenstelling tot de verplichtingen van de Anglo-Amerikaanse bondgenoten, werd het noch in 1942 noch in 1943 door hen ontdekt.
instructies:
Stap 1
Tegen die tijd had het Rode Leger al uitstekende overwinningen behaald in de strijd tegen het fascisme. Groot-Brittannië en Amerika begonnen enigszins te vrezen dat als dit zo doorging, Sovjettroepen West-Europa zonder hun hulp zouden kunnen bevrijden. Daarom werd besloten een tweede front te openen. Churchill en Roosevelt hadden verschillende standpunten over waar, wanneer en op welke schaal deze operatie moest beginnen. Het laatste punt werd gemaakt door de Sovjet-delegatie. Het Overlord Plan werd goedgekeurd. Volgens die regels zou het tweede front in mei 1944 worden geopend en de vijand uit het noordwesten en zuiden van Frankrijk treffen. De Sovjet-Unie op haar beurt kondigde op haar beurt haar voornemen aan om tegelijkertijd van haar kant een offensief te lanceren om de mogelijkheid te voorkomen dat vijandelijke troepen van het oost- naar het westfront zouden worden overgebracht.
Stap 2
Besloten werd de nodige maatregelen te nemen om Turkije te betrekken bij de oorlog tegen Duitsland en om de partizanen in Joegoslavië bij te staan.
Stap 3
Gezien het feit dat Japan herhaaldelijk hulp verleende aan het Hitler-leger, ondanks de neutraliteitsovereenkomst die in 1941 met Rusland was ondertekend, ging de Sovjet-Unie naar de Verenigde Staten en Groot-Brittannië en stemde ermee in de oorlog tegen Japan in te gaan na de uiteindelijke overwinning op Duitsland.
Stap 4
De conferentie ging onder meer over de naoorlogse wereldorde en de veiligheid van volkeren. Amerika en Engeland stelden verschillende opties voor voor de naoorlogse structuur van Duitsland, maar geen van hen werd goedgekeurd door Stalin. Daarom werd voorgesteld deze kwestie door te verwijzen naar de Europese Adviescommissie. Maar er werd besloten om het Duitse Konigsberg (later omgedoopt tot Kaliningrad) over te dragen aan de Sovjet-Unie.
Stap 5
Ook de Poolse kwestie kwam aan de orde. Roosevelt en Churchill wilden de Sovjetdelegatie overhalen om de betrekkingen met de Poolse emigrantenregering, die toen in Londen was, te vernieuwen. Het Westen was van plan hem weer naar Polen terug te sturen om het burgerlijke systeem daar in stand te houden. Maar Stalin ging er niet voor. Maar er werd een voorlopige overeenkomst bereikt dat de naoorlogse grenzen van Polen langs de "Curzon-lijn" zouden gaan.
Stap 6
Op de Conferentie van Teheran werd de "Verklaring over Iran" aangenomen, die zijn onafhankelijkheid en territoriale onschendbaarheid garandeerde.
Stap 7
Als resultaat van de conferentie, op 1 december 1943, werd de Verklaring van de Drie Mogendheden aangenomen, die bijdroeg aan het verzamelen van de anti-Hitler-coalitie en die getuigde van de bereidheid van staten met verschillende sociale systemen om met elkaar samen te werken in om internationale problemen op te lossen.
