Zingen onder de douche is niet ongewoon. Bovendien wordt dit gedaan door mensen die zich vaak schamen om in het openbaar te zingen of die, soms niet zonder reden, geloven dat ze geen stem of gehoor hebben. Ze zingen zonder te beseffen waarom ze het doen.
Een golf van vrolijkheid
In feite is het normaal dat iemand zingt wanneer hij zich vreugdevol en gelukkig voelt. Als hij onder de douche staat, krijgt hij een lading van levendigheid: warm water, massage terwijl je het lichaam wrijft met een washandje laten het bloed intensiever circuleren, het hart gaat sneller kloppen. Contrasterende waterstralen stimuleren de huid. De poriën gaan open, de persoon ademt niet alleen met volle borst, maar letterlijk met het hele lichaam!
Bovendien gebeurt dit juist tijdens het douchen. Weinig mensen zouden denken aan zingen terwijl ze ondergedompeld zijn in een bad - deze positie draagt bij aan een nogal ontspannen en contemplatieve stemming. In een rechtopstaande positie, actief bewegend, voelt een persoon zich veel energieker en heeft hij de wens om deze staat door middel van zingen tot uitdrukking te brengen.
Muziek van vallende stromen
Het geluid van water, het geluid van vele druppels die breken op het galmende oppervlak van de badkuip zorgen voor een zekere "muzikale begeleiding". Het menselijk oor is in staat om een bepaald ritme en een soort harmonie te vangen in deze ogenschijnlijke kakofonie. Als hij de omringende trillingen waarneemt, kan hij het verlangen voelen om zich bij hen aan te sluiten, zich bij dit refrein aan te sluiten, zijn stem eraan toe te voegen. En de persoon zingt en voelt zich in harmonie met de omgeving!
De illusie van eenzaamheid en isolement
Een andere reden waarom iemand het verlangen voelt om in zijn ziel te zingen, is de illusie van eenzaamheid en isolatie van de buitenwereld. Ja, hij begrijpt intellectueel dat hij in een appartement is waar, misschien op dit moment, zijn geliefden aanwezig zijn en buren achter de muur wonen. Maar de afgesloten kleine ruimte van de bad- of douchecabine creëert een gevoel van afzondering van al deze mensen, van de buitenwereld. Er zijn alleen natte muren, water dat van boven valt, de aangename geur van shampoo of douchegel, de frisse geur van tandpasta, en hij is naakt en helemaal alleen.
Er zijn mensen die niet tegen stilte en eenzaamheid kunnen. In de regel zijn dit uitgesproken extraverte mensen. Ze streven ernaar om de ruimte om hen heen te vullen, zo niet met mensen, dan toch met geluiden: ze zetten de tv aan of muziek 'voor de achtergrond'. Zij waren waarschijnlijk degenen die doucheradio's of muziekafspeelapparaten bedachten die niet bang zijn voor de vochtigheid in de badkamer. Als zo iemand het technische vermogen wordt ontnomen om de 'leegte en stilte' om hem heen te neutraliseren, begint hij te zingen.
Er zijn mensen die zich ongemakkelijk voelen in krappe ruimtes. Misschien proberen zulke mensen zichzelf op te vrolijken door te zingen, wat over het algemeen heel natuurlijk is.
Ze zingen ook te verlegen mensen die geen manier kunnen vinden om zich "openbaar" te uiten. Het gevoel van geborgenheid in een gesloten badkamer geeft ze moed en zelfvertrouwen, en durven ze zich eindelijk voluit te uiten!
