Veel tuinders die zamioculcas kweken, hebben vaak een vraag: hoe bloeit deze plant en of hij überhaupt bloeit. De bloei van zamiokulkas is een zeldzaam fenomeen, zelfs in de natuur. Bovendien komt het in de binnenbloementeelt zelden voor.
bloem oor
Deze opzichtige plant wordt gewaardeerd om zijn decoratieve glanzende bladeren. Sommigen vermoeden niet eens dat het ook kan bloeien. Desalniettemin bloeit zamioculcas op een zeer merkwaardige manier. De bloemen zijn vanuit esthetisch oogpunt van geen bijzondere waarde. Ze zijn klein, onopvallend, van een lichte, gebroken witte kleur, verzameld in een bloeiwijze die lijkt op een korenaar (wat in het algemeen kenmerkend is voor vertegenwoordigers van de aroid-familie, waaronder de zamioculcas).
Het is interessant dat bloemen van verschillende geslachten zich op verschillende plaatsen op de bloeiwijze-kolf bevinden - vrouwelijk - onder, mannelijk - boven. Tussen hen is de "grenszone" van steriele bloemen. Het is om deze reden dat zelfbestuiving van de zamiokulkas-bloeiwijze onmogelijk is.
Buiten is de bloemsteel bedekt met een "sluier" in de vorm van een onderontwikkeld blad, 5-8 cm lang. Dit blad is moeilijk te onderscheiden tussen het gebladerte, omdat het qua kleur vergelijkbaar is met een ontwikkeld jong blad van zamiokulkas.
De onopvallendheid van de bloem heeft zijn eigen verklaring. In de natuur wordt de bloem bestoven door wind of insecten, maar niet vliegend, maar kruipend. Daarom heeft het geen schoonheid en geurig aroma nodig om bestuivers aan te trekken. En voor het gemak van kruipende insecten wordt de bloeiwijze laag gevormd, direct uit de knol, op een afstand van 3-5 centimeter van het grondoppervlak.
Bovendien, als de bloemkolf in het begin omhoog groeit, begint hij tijdens het groeien naar de grond te buigen en eindigt de bloei bijna liggend op het grondoppervlak. Na bevruchting van de vrouwelijke bloemen worden bruine bessen gevormd, die zaden bevatten. Ze rijpen, vallen op de grond. Dit is hoe zamioculcas zich vermenigvuldigt in de natuur. In een bloempot rijpen de zaden meestal niet.
Hoe zamioculcas te laten bloeien
Degenen die zeker de bloei van zamiokulkas in het appartement willen bereiken, moeten bepaalde voorwaarden voor de plant scheppen. Licht-, water- en thermische omstandigheden moeten optimaal dicht bij de natuurlijke zijn. Zamioculcas is inheems in de Afrikaanse woestijnvlaktes en rotsplateaus. Het groeit slecht en zal zeker niet bloeien op de noordelijke ramen. Voor de bloei heeft hij voldoende licht nodig, onregelmatig water geven, van april tot augustus twee keer per maand, voeding voor cactussen en vetplanten, wrijven of wassen van de bladeren en een gematigde temperatuur (optimaal + 18-20 ° C).
Als je niet op zijn bloei wacht, is zamiokulkas een van de meest pretentieloze en ongewone kamerplanten in decoratieve termen, in staat om elk interieur te decoreren.
