Bijna alle mensen met "actieve" beroepen moeten wel eens van grote (of minder) hoogte springen. De neerwaartse sprong is een van de basiselementen van een sporttrend als parkour en heeft een strikte uitvoeringstechniek - als je hem regelmatig breekt, kun je je knieën aanzienlijk beschadigen.
instructies:
Stap 1
Overweeg uw ervaring. Het menselijk lichaam raakt eraan gewend om van een hoogte te springen, net als elke andere fysieke activiteit. De onderstaande cijfers zijn enkele standaarden voor een persoon zonder de juiste ervaring, dus als vallen van een hoogte van uw eigen groei u geen ongemak bezorgt, kunt u de voorgestelde waarden iets verhogen, ze voor uzelf oriënteren.
Stap 2
Maak de lading vochtig. Als je loodrecht op de grond springt (d.w.z. zonder te rennen, vanaf de rand van een heuvel), dan is je doel om de zwaartekracht te doven. Om de hoogte van de sprong iets te verminderen, ga je naar de rand en maak je een volledige squat, duw dan licht naar voren en spring eraf. Tijdens de sprong strek je je weer uit tot volledige hoogte en (het allerbelangrijkste) trek je de teen naar beneden. Land nooit op een volle voet (idealiter raakt de hiel de grond helemaal niet), anders gaat alle traagheid van de val naar de wervelkolom. Land op je tenen en buig je knieën totdat de druk van de val volledig is gedoofd - op het juiste moment kun je de grond met je handen aanraken en een deel van de last daar overbrengen. De sleutel tot demping is dat je niet alleen je benen slap moet buigen - je spieren moet aanspannen, alsof je de kracht tegenwerkt die je op de grond "duwt". Zo zie je er uiteindelijk uit als een veer die onder een bepaalde kracht samendrukt.
Stap 3
Als er enige versnelling in de lengte is, ga dan naar de rol. Als u naar een run springt, is het niet mogelijk om eenvoudig af te schrijven, omdat u verder wordt overgedragen. Nadat je de grond hebt aangeraakt, voel je twee "krachten": de ene trekt je naar beneden, de tweede naar voren. Om de druk te compenseren, moet je blijven bewegen waar je ook bent, en de handigste manier is een salto. Nadat je de grond hebt geraakt, doof je een deel van de traagheid als gevolg van de squat, maar "zink" nog lager - letterlijk op je rug. In dit geval zal de naar voren gerichte vector je een impuls geven om niet te vallen, namelijk tot een salto. Tegelijkertijd wordt een salto militair gebruikt, over de schouder, maar niet acrobatisch.
