De geschiedenis van scherpe wapens gaat meerdere millennia terug. Al zo lang zijn er veel soorten piercing-, snij- en hakwapens uitgevonden en ontworpen. De meest bekende sabel, die een zeer hoge slagkracht had. Maar de Kozakkensabel verscheen relatief recent en kwam minder vaak voor.
Saber: kracht en effectiviteit in gevechten
De sabel is een wapen met bladen voor hakken, steken en snijden. Het lemmet van dit wapen heeft een forse buiging naar het stompe deel. De lengte van het werkende deel van de sabel is ongeveer een meter. Verschillende varianten van dergelijke wapens waren zelfs meer dan duizend jaar geleden zeer wijdverbreid in Azië en Oost-Europa. De sabel diende als het belangrijkste wapen van de cavalerie, hoewel het ook werd gebruikt in de infanterie.
Door de verbeterde gevechtseigenschappen van de sabel kon het bijna overal zwaarden en andere soorten soortgelijke wapens verdringen.
De traditionele sabel bestaat uit een scherp mes, een gevest dat een gevest wordt genoemd, en een beschermende schede. Het gebogen lemmet aan de gebogen zijde heeft een lemmet en eindigt met een punt. In de regel is het zwaartepunt gescheiden van het gevest, wat, in combinatie met de kromming van het blad, het wapen meer kracht geeft bij impact. Het sabelblad is gemaakt van extra hard staal met een hoge elasticiteit.
De sabel kan misschien worden beschouwd als het meest geavanceerde type wapen met een mes. Het is lichtgewicht en comfortabel, wat de mogelijkheid bood om snel te manoeuvreren in gevechtsomstandigheden. Het sabelblad beschrijft een wijde boog en trof de vijand met zijn bovenste deel of punt. Sabres van het Turkse en Iraanse type, die een zeer sterke buiging hadden, onderscheidden zich door het maximale penetrerende effect.
Het verschil tussen dammen en sabels
Checker, dat in vertaling uit de Circassian-taal "lang mes" betekent, verwijst ook naar een koud wapen van hakken en steken. Maar haar mes is bijna niet gebogen. In lengte was de checker enigszins inferieur aan de sabel en in gewicht was hij lichter. Efeze-trekkingen bevatten in de regel alleen een handvat met een gebogen en gevorkte kop. Een essentieel kenmerk van dit type wapen is de afwezigheid van een kruis (bewaker) dat het lemmet van het handvat scheidt.
De zogenaamde dragondersabel had een boog die de pols beschermde.
Er waren twee soorten schijven in Rusland. De blanke had een mes dat tot op het hoofd was omhuld. De Kozakkensabel zat slechts tot aan het gevest in een schede. De vorm van het blad kan anders zijn. Onder de volkeren die de Kaukasus bewonen, verschilden dammen meestal in uiterlijk. De manier van het dragen van schijven was ook eigenaardig. Het werd gedragen op een schouderharnas met het mes naar achteren.
Een checker is een wapen ontworpen voor een vluchtige en onstuimige strijd. Meestal maakte het een enkele slag, om de aanval van de vijand te voorkomen. De kleine kromming van het mes maakte het mogelijk om met een sabel niet alleen snijdende en hakkende slagen toe te brengen, maar ook prikken. Het was handig voor haar om vanuit het zadel toe te slaan. Zo'n perfect wapen was een formidabel en overtuigend argument als het in ervaren handen was.
