Het is al vrij moeilijk om je een leven zonder spiegel voor te stellen, dit object is zo handig en noodzakelijk. Door de eeuwen heen is het vervaardigen van spiegels veranderd van een bijna magische handeling in een gewone procedure.
Bij de moderne productie van conventionele spiegels wordt al lange tijd geen schadelijk kwik gebruikt, wat voor veel problemen zorgde voor spiegelambachtslieden. In plaats van kwik wordt tegenwoordig aluminium of zilver gebruikt. De minimale set voor het maken van een spiegel is een gladde glasplaat, een geschikt schuurmiddel om te slijpen, gedemineraliseerd water, ontvettingsmiddelen, een oplossing van zilverzouten, tin, chemicaliën voor het reconditioneringsproces en verf voor de beschermlaag.
Sinds de oudheid is reflectie begiftigd met magische eigenschappen.
Spiegelproductietechnologie
De glasplaat wordt via een transportband naar de maal- en wasruimte getransporteerd. Ceriumoxide (een onstabiel metaal gemaakt van lanthaniden) wordt gebruikt als schuurmiddel voor het slijpen. Beide zijden van de glasplaat worden tot absolute gladheid gebracht en vervolgens gewassen met verwarmd gedestilleerd water, dat de vetvervuiling oplost.
Gedestilleerd water is goed omdat het geen sporen achterlaat op het glas. Een perfect schoon oppervlak is nodig om probleemloos een reflecterende laag aan te brengen. Feit is dat de interactie van reagentia met mineralen die bij gebruik van gewoon water op het glas kunnen achterblijven, kan leiden tot defecten in de spiegelcoating.
Daarna wordt het glas klaargemaakt voor verzilvering. Zilver kan zich niet hechten aan het glasoppervlak, daarom wordt een dun laagje vloeibaar tin op een gepolijste glasplaat gespoten. Verder, wanneer de nodige reagentia worden toegevoegd, reageert de oplossing van zilverzouten met deze tinlaag.
Aanvankelijk nam kwik deel aan het proces van het maken van spiegels, wat het leven van de ambachtslieden aanzienlijk verkortte. De productie van één spiegel duurde gemiddeld twintig dagen.
Er vormt zich een dunne film op de glasplaat, het reflecterende oppervlak. Het is zacht, onstabiel, daarom is een dichte beschermlaag vereist. Vellen die zijn gecontroleerd op coatingdefecten mogen naar de volgende fase.
De laatste fase van het maken van spiegels
Zachte zilverfolie, die in feite een spiegel is, vraagt om een goede bescherming. Kortlevende spiegels hebben een dikke laag beschermende verf op de achterkant. Voor de duurzaamheid wordt een dun laagje koper op het eindproduct gespoten en is er al verf op aangebracht. Het drogen van verf en koper wordt in verschillende fasen bij verschillende temperaturen uitgevoerd. Na volledige droging worden de spiegels opnieuw getest op defecten, als in dit stadium fragmenten met bellen of donkere stippen worden gevonden, worden ze afgesneden.
