Vóór de komst van de vork in Europa gebruikten de meeste mensen alleen een mes en een lepel om de voedselopname te vergemakkelijken, en grote stukken voedsel werden eenvoudig met hun handen genomen. In sommige gevallen konden rijke mensen voor het eten speciale handschoenen dragen, die na het eten gewoon werden weggegooid.
Soms gebruikten aristocraten zelfs twee messen, met één sneden ze voedsel, en de andere bracht voedsel van een bord naar hun mond. We kunnen zeggen dat een van de messen als vork diende, hoewel het daar natuurlijk niet voor was aangepast.
Byzantium - de geboorteplaats van de vork
De vork wordt voor het eerst genoemd in het Midden-Oosten rond de negende eeuw. Aanvankelijk had de vork maar twee vorktanden en die waren recht, dus dit bestek kon alleen gebruikt worden voor het rijgen van voedsel, het was totaal onmogelijk om met een vork iets op te scheppen.
In de elfde eeuw werd de vork vanuit Byzantium naar Italië gebracht. Er is een beschrijving van de gewoonten van de Byzantijnse prinses, gemaakt door St. Peter Damiani, waaruit blijkt dat Maria Argira (dat was de naam van de prinses) haar bedienden-eunuchen dwong om voedsel in kleine stukjes te snijden, waarna ze ze plukte met een speciaal apparaat met twee tanden en bracht ze naar haar mond. De vork werd pas in de veertiende eeuw wijdverbreid in Europa.
Modieuze redenen voor de verspreiding van vorken
En vooral in de zestiende, in verband met de ontwikkeling van de mode, werd ze een onmisbaar attribuut bij aristocratische maaltijden. Feit is dat tegen het einde van de zestiende eeuw de zogenaamde mesenses in Spanje in zwang kwamen. Het is een soort geplooide kragen. Ze waren zetmeelrijk en leken vooral op schalen waarop de koppen werden gelegd. Hun grootte varieerde, vooral ijverige fashionista's droegen echt enorme mesenchs, wat het moeilijk maakte voor zowel beweging als coördinatie. De vorken op bijzonder lange handvatten maakten het mogelijk om voedsel zo nauwkeurig mogelijk naar de mond te brengen. Interessant is dat de vork slecht werd geaccepteerd door de katholieke kerk, omdat het als een onnodige luxe werd beschouwd.
De vork kwam veel later naar Noord-Europa. In het Engels werd de vork pas in 1611 voor het eerst genoemd in een boek over Italiaanse reizen van Thomas Coriet. De vork werd pas in de achttiende eeuw wijdverbreid in Groot-Brittannië.
De plug werd in 1606 door Marina Mnishek naar Rusland gebracht. Op het bruiloftsfeest schokte ze de jongens en geestelijken. Het woord "vork" zelf kwam pas in de achttiende eeuw in de Russische taal, tot die tijd werd het "Viltsy" of "speer" genoemd.
De vork met gebogen tanden die de moderne mens kent, waarmee niet alleen kan worden geregen, maar ook voedsel kan worden opgeschept, verscheen in de achttiende eeuw in Duitsland. Rond dezelfde tijd wordt het uiterlijk van een vork met vier tanden toegeschreven.
