Parels, veel gebruikt in sieraden, worden beschouwd als een van de oudste en mooiste materialen. Het is goed omdat het praktisch geen extra verwerking vereist. Zorgvuldig geselecteerde parels worden gekenmerkt door een regelmatige vorm, witte, zwarte, gele of roze kleur, evenals een parelmoer glans. Het meest verbazingwekkende is dat deze creaties van de natuur van biologische oorsprong zijn.
Wat is de oorsprong van parels
De oude Grieken geloofden oprecht dat parels de bevroren tranen van zeemeerminnen waren. Tijdens de Middeleeuwen waren er legendes volgens welke barmhartige engelen de tranen van kleine wezen en degenen die onschuldig beledigd zijn in schelpen verbergen. Wanneer gestold, veranderen druppels vloeistof in ronde parels, geloofden middeleeuwse romantici. Maar hoe ontstaat deze schat eigenlijk?
Parels zijn ongebruikelijk omdat ze van dierlijke oorsprong zijn. Het vormt zich niet in de ingewanden van de planeet, zoals diamanten, saffieren of smaragden. Parels vormen, groeien en ontwikkelen zich in de schelpen van tweekleppige weekdieren. Niet elke schelp bevat echter zo'n juweel. Waarom gebeurt dit? Dit komt door het ongeval en het vermogen van het weekdier om zich aan te passen aan externe bedreigingen.
Hoe parels worden gevormd
Onderzoekers hebben al lang vastgesteld dat elke parel verschijnt als gevolg van de verdedigingsreactie van een schelpdier. Als een parasiet of vreemde insluiting, bijvoorbeeld een zandkorrel, per ongeluk in de schaal komt, beginnen ze het lichaam van het weekdier te irriteren. Hij heeft geen manier om van het vreemde lichaam af te komen. Daarom begint het weekdier de vreemdeling actief te omhullen met vele lagen van een speciale substantie. Dit proces vindt plaats op dezelfde manier als de schaal wordt gevormd.
Als je de schelp van een rivier- of zeeweekdier zorgvuldig bekijkt, zie je een prachtig glanzende eb. De mantel van de mossel produceert parelmoer, dat de binnenste laag van de schaal vormt. Het is deze stof die de bescherming wordt van een levend organisme tegen ongenode gasten. Door het vreemde voorwerp te bedekken met laagjes parelmoer, neemt het schelpdier de dreiging weg. Het buitenaardse lichaam blijkt stevig ommuurd te zijn in een glanzende bal, prachtig iriserend in het licht.
Met andere woorden, de vreemde insluiting wordt een soort kristallisatiecentrum en verandert in een "embryo" van een parelmoerbol. Het komt echter voor dat parels niet worden gevormd wanneer een vreemd voorwerp de schaal binnendringt, maar rond een bel van vloeistof of gas. Een klein fragment van het weekdier zelf kan ook het centrum van kristallisatie worden, wanneer een deel van zijn weefsel om de een of andere reden afsterft.
De vorm van het "embryo" en de locatie ervan bepalen de configuratie van de toekomstige parel. Er kan zich een vreemd voorwerp op het oppervlak van de gootsteen bevinden. In dit geval krijgt de parel een onregelmatige vorm en wordt één kant niet beschermd door parelmoer. Als het "zakje" direct in het mantelgebied wordt gevormd, krijgt de parel meestal de juiste ronde vorm. Dergelijke creaties van de natuur zijn van de hoogste kwaliteit.
