In de loop van enkele eeuwen van zijn bestaan heeft de metro van Moskou een verscheidenheid aan fantastische verhalen en zeer reële feiten gekregen, waarvan vele hun gewaden in het literaire woord hebben gekregen. Maar hoe, in overeenstemming met welke principes en normen, dit werkelijk geweldige bouwwerk wordt gebouwd, dat lang geleden een integraal attribuut en symbool is geworden van de hoofdstad van Rusland.
Planning
Het plannen van de richting van nieuwe lijnen begint met een analyse van hun haalbaarheid, dat wil zeggen de dichtbevolkte buurten en industriële zones, die binnenkort het geluk zullen hebben om hun eigen metrostation te vinden. Deze factor is echter helemaal niet bepalend bij het kiezen van een object voor constructie, omdat de sterkte en levensduur van het ondergrondse complex grotendeels afhangen van de omstandigheden van geodesie en ecologie, die, in tegenstelling tot de wensen van een persoon, eenvoudigweg geen bouwwerkzaamheden uit te voeren.
De eerste en misschien wel de belangrijkste fase in de bouw van de metro is het ontwerpproces, hij bepaalt de diepte waarop de nieuwe tunnel zal worden gelegd, de lengte, het type ontwerpkenmerken en gebruikte steunen. We mogen niet vergeten dat er rekening moet worden gehouden met een aantal punten met betrekking tot bestaande gebouwen, gebouwen van historische waarde, monumenten, monumenten die onomkeerbare schade kunnen oplopen als gevolg van trillingen en geluid, dat een integraal onderdeel is van de moderne stad metro.
Het is interessant dat gewone snelwegen werk mogelijk maken dat nauwelijks diep te noemen is, metrolijnen in dergelijke secties hebben een diepte van niet meer dan 20 meter. Wat is moeilijk te zeggen over dichtbevolkte gebieden die worden gekenmerkt door een grote concentratie van woongebouwen die speciale bouwtechnieken vereisen op een diepe, gesloten manier, dat wil zeggen zonder het openen van de bovenste laag van de grond.
In de darmen knagen
Zoals je misschien al geraden had, begint het leggen van een nieuwe tak met de vorming van een soort mijn, waardoor de benodigde uitrusting en een team van arbeiders in de toekomst naar beneden zullen gaan, continu honderden tonnen aarde naar boven transporteren, verkregen door het leggen van een horizontale tak, die binnenkort zal veranderen in een nieuwe tunnel voor het passeren van de trein.
Voor de bouw van het station zelf, zo nodig voorzien van een systeem van roltrappen en ondergrondse gangen, is relatief weinig tijd nodig.
Elke nieuwe lijn is uitgerust met platforms, hallen, die, afhankelijk van de diepte, de aanwezigheid van speciale kolommen en treinlijnen, een-, twee-, drie- en zelfs meerdere overspanningen kunnen zijn, verbonden door een systeem van speciale overgangen.
