De geschiedenis van de mysterieuze spiegel van Benvenuto Cellini gaat terug tot de 16e eeuw. De spiegel gaf jeugd en schoonheid aan zijn eigenaars en strafte degenen die hem oneerlijk in bezit wilden nemen. Het reist al vijf eeuwen de wereld rond. Gedurende deze tijd heeft de spiegel veel huisvrouwen veranderd. Niemand weet wie het nu zal bereiken.
eerste minnares
Benvenuto Cellini creëerde een spiegel voor Diana de Poitiers, de mooiste vrouw aan het hof van Francis I. Deze vrouw verbaasde mannen met haar schoonheid. Noch Cellini, noch de koning van Frankrijk, en later zijn zoon, konden haar niet weerstaan.
Cellini was ooit getuige van een scène. Diane de Poitiers, die verschillende rimpels in de reflectie opmerkte, brak een enorme Venetiaanse spiegel. Opgemerkt moet worden dat de schoonheid toen al ongeveer veertig jaar oud was. De meester maakte een spiegel voor haar van een verbrijzelde scherf. Ik heb het ingesloten in een bescheiden stenen houten frame.
Diana nam het geschenk aan. Haar schoonheid straalde met hernieuwde kracht. Ze werd al snel de favoriet van Hendrik II. Na de dood van de koning werd de schoonheid verbannen naar een van de landgoederen, waar ze haar leven beëindigde.
Wat de spiegel betreft, deze werd vóór de revolutie bewaard in de koninklijke schatkist. Volgens geruchten kwam de spiegel naar Marie Antoinette. Maar het bleef niet lang bij haar en na haar executie verdween het.
Tweede verschijning van de spiegel
In het midden van de 19e eeuw deed de spiegel weer aan zichzelf denken. De eigenaar was de operazangeres Anna Judik. Op 25-jarige leeftijd won ze niet alleen de harten van heel Frankrijk, maar van heel Rusland.
Het begin van haar carrière was erg triest: een zeventienjarig meisje met een provinciaal uiterlijk werd niet naar een theatergezelschap gebracht. Een jaar lang werkte ze met een reizend gezelschap. En op een dag bood een rommelhandelaar haar aan om een spiegel te kopen. Vanaf die dag veranderde Anna's leven ten goede.
Anna was al behoorlijk beroemd geworden en kwam naar Rusland. Er waren veel bewonderaars bij haar, waaronder Nekrasov. Tijdens een kaartspel vertelde hij zijn vrienden over de vreemde spiegel van de zanger. Nadat hij had verloren, kreeg de dichter de opdracht deze spiegel te stelen. Het bleek gemakkelijk om de spiegel te vinden, maar Nekrasov kon hem niet in zijn handen nemen. Zodra hij het aanraakte, viel hij flauw. Kort daarna werd Nekrasov ziek van de consumptie en stierf. Anna zou naar huis gaan, naar Frankrijk. Maar ze moest vertrekken zonder haar spiegel.
De dochter van een rijke fokker, Anna Stroganova, gaf opdracht tot de ontvoering van Cellini's spiegel van de zangeres. De spiegel zegende haar met schoonheid. Binnenkort zou de bruiloft met prins Golitsyn worden gespeeld. Maar aan de vooravond van de bruiloft stierf het meisje. Misschien strafte de spiegel haar, of een van de jaloerse vrienden. En hoe zit het met de spiegel? De spiegel reisde door Petersburg en nam het leven van steeds meer nieuwe minnaressen.
In 1883 werd de spiegel op een vreemde en mysterieuze manier teruggegeven aan Anna Judik. Samen met hem keerde haar oude glorie terug: op 33-jarige leeftijd speelde ze jonge schoonheden. Bijna vijftig jaar lang ging Anna het podium op en verdween toen stilletjes en onmerkbaar. Ook de spiegel is verdwenen.
Isadora en Casimira
De bekende danseres Isadora Duncan kondigde aan dat ze geld zou geven aan iedereen die een Cellini-spiegel voor haar krijgt. En nu trof de spiegel haar. De leeftijd van de ouder wordende danser is ergens verdwenen. Menigten van bewonderaars, roem en huwelijk … Maar de spiegel strafte degenen die hem met geweld hielden. Isadora werd gewurgd door haar sjaal, die verstrikt zat in het stuur van de auto.
De volgende eigenaar was Kazimira Neverovskaya. Ze kreeg een spiegel cadeau van de commissaris. Haar dood was verschrikkelijk - de vrouw werd verbrand in de stoel. De spiegel verdween weer.
Marlene Dietrich
In 1929 vond de spiegel een nieuwe eigenaar - Marlene Dietrich, die toen nog onbekend was. Marlene zorgde voor een revolutie in de cinema. Ze werd "de koningin van de wereld" genoemd. Ze schitterde op het podium tot op hoge leeftijd.
In 1975, na een heupfractuur, sloot de actrice zichzelf in. Ze zeggen dat ze tot haar dood geen afstand heeft gedaan van haar spiegel. In haar testament droeg Dietrich op om de spiegel te geven aan de eerste rommelhandelaar die ze tegenkwam. In 91 stierf de actrice.
Niemand weet of haar wil is vervuld en wie nu een spiegel heeft. Misschien is dit Catherine Deneuve, die er in haar jaren '70 prachtig en jong uitziet. Of misschien heeft de spiegel zijn eigenaar nog niet gevonden. Maar dit alles is slechts giswerk.
Wat is het geheim?
Benvenuto Cellini was een geweldige beeldhouwer, juwelier en gewoon een goed opgeleid persoon. Hij maakte spiegels op een gouden ondergrond. Maar in die tijd werden Venetiaanse spiegels op zilveramalgaam als de beste spiegels beschouwd. Maar het geheim achter Cellini's spiegels was dat het goud de reflectie deed glanzen met de zonnestralen. De reflectie was gevuld met warme kleuren.
Misschien ontving Diane de Poitiers deze spiegel als geruststelling. Het deed de vrouw weer geloven in haar schoonheid en gaf haar zelfvertrouwen. Als een vrouw gelooft, geloven de mensen om haar heen ook. De geschiedenis van de spiegel zelf en de naam van de meester deden hun werk. Het placebo-effect werkte - je moest het gewoon oprecht geloven. Maar tot nu toe blijft het mysterie van de spiegel onopgelost.
