Poëzie is de belichaming van gratie, lichtheid, melodieusheid en luchtigheid van de taal. Maar niet alleen. Het is ook een complexe combinatie van de wetten volgens welke het is gemaakt, en strikte naleving van de formaten volgens welke elk werk is geschreven.
Monosyllabische grootte - brachycolon
De maten zijn verschillend. De eenvoudigste maat is monosyllabisch. Het wordt brachycolon genoemd. Dit is een eenzaadlobbige maat, waarbij elke voet (of anders - in een meter) een woord bevat dat uit slechts één lettergreep bestaat. Er kunnen meerdere haltes in een lijn zijn.
Tweelettergrepige maten
Iets complexere maten zijn tweelettergrepig. Ze worden jambisch en trore genoemd. Het verschil tussen beide ligt in het feit dat de klemtoon in deze maten op verschillende lettergrepen valt: de ene voor even, de andere voor oneven.
Als de klemtoon op even lettergrepen ligt, is het gedicht in jambisch geschreven.
Vermoedelijk komt de naam van de maat van de naam van het meisje dat Demeter bediende. Op zoek naar haar dochter, Persephone, was de godin verdrietig, en alleen de trouwe Yamba slaagde erin haar op te vrolijken. Er is ook een aanname dat de naam is afgeleid van een muziekinstrument met een medeklinkernaam.
Bij chorea is het tegenovergestelde waar: de klemtoon valt op vreemde lettergrepen. De naam van de maat komt van het woord "horeos", vertaald als "dans". Verschillende akkoorden werden van hem gevormd - "round dance" en "chorus".
Het is algemeen aanvaard dat jambiek een rustiger, lichtere maatsoort is die kenmerkend is voor liedjes. Maar de trochee is energieker.
Er zijn veel ondersoorten afgeleid van deze twee eenvoudige maten: choriyamba, lame jambic, yambo-trochee of antispast. Maar dit zijn termen die specifiek zijn voor een smalle specialisatie.
Drielettergrepige maten
Er zijn drie maten van drie lettergrepen: dactyl, amphibrachium en anapest.
In dactyl valt de klemtoon op de eerste lettergreep. De naam van deze poëtische meter is afgeleid van het Griekse woord "daktylos" en vertaalt zich als "vinger". De analogie ligt voor de hand: dactylus lijkt qua structuur op een vinger, die drie vingerkootjes heeft, en de grootste daarvan is even lang als twee korte.
De naam van de tweede drielettergrepige grootte, amphibrachia, is een combinatie van twee Griekse woorden, "amphi" en "brachys", wat zich vertaalt als "dubbelzijdig" en "kort". En inderdaad: de middelste lettergreep is beklemtoond, en de eerste en derde zijn onbeklemtoond.
Anapest is ook afgeleid van het Griekse woord "anapaistos", wat "teruggekaatst" betekent. Voorheen werd deze maat "bounce back" genoemd omdat het precies het tegenovergestelde is van dactyl. Er is een andere variant van de naam van anapest - antidactyl. Als in Hellas verdovende gedichten werden opgevoerd, dansten de lezers altijd en sloegen ze op de laatste lettergreep.
