Een elektriciteitscentrale is een verzameling apparatuur en installaties die worden gebruikt om elektrische energie op te wekken. Soms omvat deze definitie ook gebouwen die nodig zijn voor het functioneren van de gespecificeerde apparatuur.
Moderne energiecentrales worden geclassificeerd op basis van verschillende parameters. Het type energiebron wordt meestal overwogen. Meestal vindt u thermische energiecentrales (TPP). Ze zorgen voor de omzetting van thermische energie in elektrische energie. Je kunt vaak kerncentrales vinden die werken volgens het principe van kernsplijtingsreacties.
Het belangrijkste doel van moderne energiecentrales is om bepaalde gebieden van elektriciteit te voorzien. Dit kunnen zowel kleine wooncomplexen zijn als hele provinciesteden. Opgemerkt moet worden dat meer dan 65% van alle elektriciteit die in Rusland wordt verbruikt, wordt opgewekt in thermische centrales.
Doorgaans zijn energiecentrales een vrij groot complex van constructies. In grote steden krijgen alle gebieden energie van individuele elektriciteitscentrales. Hierdoor is een ononderbroken stroomvoorziening zowel naar de centrale regio's als naar de buitenwijken mogelijk.
Er zijn ook autonome energiecentrales. Meestal worden ze opgericht om elektriciteit te leveren aan kleine lokale gebieden. Deze methode wordt toegepast bij de bouw van gebouwencomplexen waar een stabiele stroomvoorziening vereist is. Staatsmachtsystemen zijn niet altijd in staat om de taak aan te kunnen, omdat de hoeveelheid verbruikte energie neemt sterk toe.
Tegenwoordig maken individuele constructies vaak gebruik van mobiele energiecentrales. Meestal rijden ze op diesel. Dergelijke apparaten zijn vooral relevant bij het repareren van spoorlijnen en het uitvoeren van werkzaamheden in gebieden ver van wooncomplexen. Alle woonsteden en dorpen krijgen energie van bepaalde elektriciteitscentrales. Sommige staten schakelen over op het gebruik van "goedkope" en ecologische typen ES in bepaalde regio's, bijvoorbeeld windparken.
