Het kaketoeapistogram werd in 1951 in het Amazonebekken ontdekt. Het is een prachtige vis met weelderige oranjerode vinnen en een staart. Ze heeft nog steeds niet de welverdiende populariteit onder aquarianen gekregen, omdat haar jongen en vrouwtjes er grijs en eenvoudig uitzien.
Wie zijn kaketoe-apistogrammen?
De apistogram-kaketoe behoort tot de familie Cichliden, het is een van de meest vredige en kalme vissen. Soms kunnen agressievere vissen het schaden, maar tijdens de paaiperiode kunnen vrouwtjes behoorlijk actief worden, omdat ze het territorium in de buurt van de schuilplaatsen veroveren.
Vrouwtjes worden zelden 6 cm lang, sommige niet langer dan 2,5 cm, mannetjes zijn merkbaar groter, van 8 tot 12 cm lang. Dit zijn vissen met een krachtige constitutie, licht naar voren geduwd en een enorme kaak. De lichaamskleur kan variëren - van grijsachtig geel of bruin tot grijs of blauwachtig. De achterkant is meestal olijfgroen. Een donkere streep loopt langs het midden van het lichaam, die eindigt aan de basis van de staart met een spectaculaire vlek of donkere vlek.
De vis dankt zijn naam "Kakadu" aan zijn rugvin - hij ziet er ongewoon uit en lijkt op de kuif van een papegaai. Heldere veren van oranje, groenachtig, zwart, blauw geven een parmantig en ondeugend uiterlijk. De staart is meestal in dezelfde kleur geverfd als de rugvin, maar de onderste vinnen hebben vaak een contrasterende delicate tint - blauw, geel.
Kweek en onderhoud van kaketoe-apistogram
De kaketoe-apistogramvis is pretentieloos en geschikt voor zowel beginners als ervaren aquarianen. Ze is meestal kalm en flegmatisch en blijft in de onderste en middelste lagen van het aquarium. Optimaal, als het gezin uit één mannetje en 2-3 vrouwtjes bestaat, is een reservoir met een lengte van 0,5 meter geschikt voor hen. Als meerdere mannetjes bij elkaar worden gehuisvest, zijn er soms kleine schermutselingen. Als buren is het beter om kleine mobiele vissen te gebruiken die de voorkeur geven aan de bovenste waterlagen. Apistogrammen houden van schuilplaatsen in de vorm van grotten, haken en ogen, drainagebuizen, er moeten er meer zijn dan vrouwen - anders is oorlog onvermijdelijk.
De optimale watertemperatuur is 22-24 graden, de zuurgraad is 7,5 pH en de waterhardheid speelt geen speciale rol. Voor volwassen vissen is het beter om levend voer te kiezen, maar als dit niet mogelijk is, eten ze graag ander voer.
Voor reproductie kiest het vrouwtje een schuilplaats voor zichzelf en legt er tot 80 eieren in, gedurende deze periode verandert de kleur in geel. Tijdens het paaien beschermt het mannetje het aangrenzende territorium, het vrouwtje zelf verlaat haar nest praktisch niet. Na 2-3 dagen eindigt de incubatieperiode, na nog een paar dagen kunnen de jongen zelfstandig zwemmen. Als voedsel voor hen zijn pekelgarnalen nauplia, raderdiertjes, gehakt droogvoer geschikt. Het is absoluut noodzakelijk om een selectie uit te voeren en alleen mooie vissen te kiezen, anders zullen ze degenereren en veranderen in grijze onopvallende individuen.
