Een pijp is een apparaat ontworpen voor het roken van tabak. In de wereld zijn er een groot aantal opties voor het materiaal voor de vervaardiging ervan, maar het zijn de schuimbuizen die bijzonder vurige aanhangers hebben.
Schuim
Ondanks dat het woord "foam" bij tabaksrokers vooral in een iets andere betekenis wordt gebruikt, verwijst deze term vooral naar het materiaal dat gebruikt wordt om pijpen te maken. Het is een zeemineraal en momenteel wordt alleen schuim gebruikt bij de productie van pijpen, dat wordt gewonnen in Turkije, in de buurt van de stad Eskisehir. Dit betekent echter niet dat je naar de zeebodem moet duiken voor schuim: we hebben het over gefossiliseerde mineralen die op een diepte van ongeveer 100 meter onder de grond worden gewonnen.
De geschiedenis van het gebruik van schuim bij de vervaardiging van rookpijpen wordt in verband gebracht met de naam van de Oostenrijkse edelman Andrassi, die ooit een stuk rauw schuim als souvenir kreeg aangeboden. Zijn vriend Karl Kovat bood aan om een mooi souvenir op pijpen te plakken en maakte persoonlijk een paar van dergelijke producten - voor zichzelf en voor Andrassi. Dit gebeurde in 1723.
Schuimbuizen
Buizen waren al lang in gebruik, maar werden vroeger voornamelijk van klei gemaakt. Met de komst van schuimpijpen verdween klei als grondstof voor dit product naar de achtergrond en kon de onbetwiste voordelen van het nieuwe materiaal niet weerstaan.
Een van de belangrijkste eigenschappen van een schuimpijp voor rokers is dus dat het de smaak van tabaksrook absoluut niet verstoort, omdat het geen eigen uitgesproken aromatische tint heeft. Tegelijkertijd is het schuim een zeer pretentieloos materiaal om te gebruiken: het vereist geen voorafgaande voorbereiding voor de eerste rooksessie, bijvoorbeeld opwarmen of "roken", en is niet bang om op te branden, omdat het een redelijk sterk mineraal. Daarnaast is de poreuze structuur van het schuim de reden dat het snel genoeg droogt om vaker te kunnen roken dan andere soorten pijpen.
Door zijn poreuze structuur absorbeert de schuimpijp echter intensief tabaksrook, waardoor hij na meerdere rooksessies merkbaar van uiterlijk verandert en bedekt raakt met gelige vlekken. Experts zeggen echter dat een dergelijk patroon elke pijp zijn eigenheid geeft en het niet als een nadeel beschouwt.
Toch kleven er nog steeds nadelen aan een buis van schuim. Omdat schuim een natuurlijk materiaal is, is het vrij kwetsbaar: als het op een harde vloer valt, is de kans groot dat het breekt. Daarom moet u er voorzichtig mee omgaan en de nauwkeurigheid zelfs tijdens het reinigingsproces in acht nemen.
