Inculturatie is het proces waarbij een individu zich bij een bepaalde cultuur aansluit, evenals het aannemen van normen, gewoonten en duurzame gedragsstrategieën. Moderne cultuurwetenschappers gebruiken de term inculturatie als een begrip van culturele normen en waarden door een kind, en omvat ook de perceptie van culturele normen door volwassenen.
Inculturatie wordt opgevat als de assimilatie van normen en tradities door mensen in hun cultuur. Dit proces wordt uitgevoerd wanneer persoonlijkheid en cultuur elkaar beïnvloeden - het geeft een persoon bepaalde persoonlijke kwaliteiten, terwijl een persoon haar beïnvloedt.
Dit proces is mogelijk met dagelijkse communicatie met mensen die tot dezelfde cultuur behoren, van wie de persoonlijkheid niet bewust de stereotypen van gedrag leert die in deze samenleving zijn vastgelegd. Het inculturatieproces bestaat uit life support, persoonlijke ontwikkeling en sociale communicatie.
Manieren om inculturatie te ontwikkelen
Dit proces kent verschillende ontwikkeltrajecten. De meest voorkomende manier is imitatie - de zogenaamde imitatie van het gedrag van andere mensen. Vanuit het oogpunt van inculturatie heeft zelfs de eenvoudigste procedure, zoals het eten van voedsel of gebaren, een bepaalde waarde.
De tweede manier is identificatie. Dit is het vermogen om het gedrag, de houding en de waarden van de nabije omgeving te accepteren. Kinderen zijn bijvoorbeeld vaak net zo carrièregericht als hun ouders.
In tegenstelling tot positieve mechanismen zijn er ook negatieve, zoals schaamte en schuld, die positieve mechanismen onderdrukken. Schaamte ontstaat bij blootstelling, terwijl het voor wijn niet nodig is. Een persoon met een schuldgevoel straft zichzelf - hij wordt gekweld door kwelling over het plegen van een slechte daad.
Inculturatie is verdeeld in twee fasen - primair en volwassen. De beginfase is de assimilatie van de belangrijkste componenten van de cultuur vanaf de geboorte tot de adolescentie. Ze is de belangrijkste stabilisator van de cultuur. De beginfase van inculturatie draagt bij aan de absolute assimilatie van cultuur. Als het proces echter wordt onderbroken, kan het kind opgroeien met een volledig veranderde perceptie van cultuur.
De volwassen fase begint met volwassenheid, wanneer het individu volwassen wordt. In dit stadium heeft het alleen invloed op enkele cultuurelementen die de afgelopen tijd zijn ontstaan. Dit kunnen uitvindingen of ontdekkingen zijn die de cultuur als geheel direct raken. In dit stadium ontwikkelt het individu het vermogen om zelfstandig culturele normen onder de knie te krijgen. Het volwassen stadium van inculturatie houdt in dat er bewust wordt geëxperimenteerd met de cultuur als geheel. In deze fase wordt veel aandacht besteed aan professionalisering en daarom wordt inculturatie vooral geassocieerd met sociaal-culturele aspecten. In dit stadium leeft een persoon tot op hoge leeftijd. Het proces eindigt met pensionering. Gedurende deze periode wordt voor het individu de belangrijkste taak het behouden van de zin van het leven. Het is om deze reden dat het probleem van de inculturatie van ouderen zeer relevant is in de moderne samenleving.
