Helaas blijft de kwestie van het verlenen van hulp aan mensen die zijn getroffen door een natuurramp, met name door een overstroming, behoorlijk actueel. Artsen zeggen dat eerste hulp, direct op de plaats van het ongeval, bijzonder belangrijk is, terwijl de georganiseerde reddingsdiensten nog niet in het rampgebied zijn gearriveerd.
Natuurrampen, waaronder overstromingen, hebben hun eigen kenmerken die van invloed zijn op de tactiek van reddingsoperaties en het verlenen van medische hulp. De omvang van de ramp, het overstroomde gebied en de schade door de ramp zijn van groot belang. Mensen werden blootgesteld aan koudwaterstromen, wind en andere meteorologische factoren. De toestand van de geredden wordt vooral belast door het bewustzijn dat ze dakloos waren, drinkwater en voedsel.
Overstromingen worden gekenmerkt door verwondingen zoals mechanische schade, onderkoeling. Als de impact van de elementen gepaard ging met een doorbraakgolf, zoals het geval is bij de vernietiging van dammen, zijn wonden door de schadelijke effecten van puin dat in waterstromen beweegt en het dynamische effect op het menselijk lichaam van de doorbraakgolf zelf kenmerkend.
Overstromingsslachtoffers die naar een veilige plaats worden gebracht, kunnen last krijgen van nerveuze rillingen, verstikking en onderkoeling, die verder longontsteking kunnen veroorzaken. Het eerste dat u moet doen, is natte kleding van het slachtoffer verwijderen, zijn lichaam onderzoeken op verwondingen en verwondingen, wonden en kneuzingen behandelen, eventuele breuken repareren. Daarna moet je de persoon opwarmen: wrijf over zijn lichaam (waar geen wonden zijn), verander in warme, droge kleren, geef hem een warme drank.
Bovendien ervaren mensen die dit soort stress hebben ervaren vaak een psychologische shock en een staat van verdoving. Op deze momenten is het belangrijkste dat de overstromingsslachtoffers zich beschermd voelen en beseffen dat ze niet langer in gevaar zijn. Redders moeten hun emoties en de situatie strak onder controle houden, zelfverzekerd en kalm handelen, zachtjes met de overlevende praten, maar alleen tot de essentie van wat er is gebeurd.
Tijdens het onderzoek van het slachtoffer moet de hulpverlener zijn acties becommentariëren en uitleggen wat hij gaat doen om de gezondheid van de geredde persoon te behouden. Hier moet je eerlijk zijn vragen beantwoorden en, als je het antwoord niet weet, het gewoon toegeven. Het slachtoffer heeft voortdurend aanmoediging nodig, ook als het onderzoek is afgerond en de nodige hulp wordt geboden.
