De woorden "Het beste is de vijand van het goede" lijken op het eerste gezicht onlogisch: hoe meer van dit "goede" en hoe hoger de kwaliteit, hoe beter! Maar onze voorouders hadden iets in gedachten, deze woorden generatie na generatie herhalend! En waarschijnlijk kun je er ook gezond verstand in vinden.
Te veel is goed, jammer
Deze uitdrukking verklaart deels het eerste gezegde. En als het iemand lijkt dat er nooit te veel goeds is, volstaat het om het verhaal van de Gouden Antilope in herinnering te roepen: daarin ving de hebzuchtige raja een prachtige antilope en liet hem gouden munten uitslaan met zijn hoeven (het magische dier had zo'n vermogen). Er was maar één voorwaarde: zodra de radja zei: "Genoeg!", zal al het goud in kleischerven veranderen. Het verhaal eindigde treurig voor de zelfverzekerde en hebzuchtige radja: hij was tot de top bedekt met goud en hij werd gedwongen de antilope te vragen te stoppen - als gevolg daarvan stierf hij onder een stapel kleischerven.
Evenzo wordt een persoon in het dagelijks leven die niet weet hoe hij zijn verlangens moet beperken, uiteindelijk een gijzelaar van de situatie, omdat elk voordeel dat uit het leven wordt verkregen, "afrekenen" vereist: je krijgt een hoge positie en een goede baan - wees bereid om veel te werken meer en minder tijd besteden aan je gezin en je hobby's, als je roem wilt - bereid je voor op schandalen en roddels rond je persoon, enz.
Bovendien verandert elk goed dat alledaags is geworden in een routine, houdt op te behagen en op te winden en wordt uiteindelijk saai. Om dit te begrijpen, volstaat het om elke dag je favoriete gerecht te koken en niets anders te eten dan dit voedsel. Hoe snel zal ze zich vervelen
Ups en downs, mislukkingen en overwinningen - dit maakt het leven emotioneel rijk, brengt variatie, zorgt ervoor dat een persoon nieuwe en nieuwe taken oplost en zich daardoor ontwikkelt.
Ze zoeken niet naar goedheid
Een ander gezegde, waarvan de betekenis veel verklaart. Het lijkt erop dat iemand, nadat hij iets in het leven heeft bereikt, zich realiseert dat dit niet de limiet is, dat er misschien iets anders beters en meer is dan wat hij heeft.
Maar het is lang niet altijd de moeite waard om wat al is bereikt op te geven ter wille van een illusoir doel. Herinner je je nog een andere uitdrukking "Een mees in de handen is beter dan een taart in de lucht"? Bij het bereiken van doelen, het nastreven hiervan, is het de moeite waard om te beoordelen hoeveel de resulterende winst belangrijker zal zijn dan wat je moet opgeven?
Ja, soms zijn zowel risico als opoffering gerechtvaardigd, maar het komt ook voor dat het doel onbereikbaar blijkt en die middelen en schatten die een persoon had onherstelbaar verloren gaan …
Werk voor de toekomst
En nog een verklaring waarom het beste de vijand van het goede is, kun je vinden als je boeken over psychologie bestudeert. En levenservaring zal de theorie van psychologen bevestigen. Vaak voelt een persoon die een doel bereikt, geen voldoening van het resultaat, maar leegte en zelfs teleurstelling. Hier kunnen verschillende redenen voor zijn:
- teveel moeite verspild op weg naar de "top";
- het resultaat was niet zo indrukwekkend als verwacht;
- het doel is bereikt en er is niets meer om naar te streven.
Het is de laatste reden die een persoon het meest onderdrukt: het blijkt dat hij meer vreugde ervoer toen hij naar het doel liep, tussentijdse resultaten behaalde, d.w.z. "goed" gehad. En toen hij de "beste" bereikte, realiseerde hij zich dat er geen plaats was om verder te gaan.
Soms zijn het doel en het bereiken ervan in eerste instantie niet belangrijk en geniet een persoon gewoon van het proces van activiteit.
Om dit te voorkomen is het niet erg om bij het stellen van doelen na te denken: welke perspectieven biedt hun prestatie? Wat kunt u vervolgens met dit resultaat doen? En dan wordt de bereikte piek geen eindpunt, maar een stap om verder te komen.
