Wetenschappers uit verschillende wetenschapsgebieden zijn geïnteresseerd in adhesie. Maar ondanks het enorme aantal naar voren gebrachte theorieën over de aard van dit proces, blijft adhesie een ongelooflijk complex en slecht bestudeerd fenomeen.
Het concept van "adhesie" kan worden gevonden in educatieve literatuur over verschillende disciplines, of het nu gaat om natuurkunde, scheikunde of biologie. In elk van hen wordt het fenomeen van adhesie anders beschouwd, maar over één ding zijn al deze theorieën het toch eens: adhesie daarin betekent de verbinding, de interactie van alle microdeeltjes met elkaar. En dit is niet verwonderlijk, want uit het Latijn wordt de term "adhesie" vertaald als "plakken".
Adhesie in de natuurkunde
Vanuit natuurkundig oogpunt is adhesie niets meer dan adhesie wanneer de oppervlakken van stoffen in dezelfde/verschillende aggregatietoestanden met elkaar in contact komen. Zo'n binding kan bijvoorbeeld optreden tussen twee vaste/vloeibare oppervlakken, maar ook tussen een vloeistof en een vaste stof.
De hechting van stoffen wordt gevormd door een van de factoren: het verschijnen van chemische bindingen tussen de moleculen van stoffen, diffusie (penetratie van moleculen van de ene stof onder de grens van het oppervlak van een andere) of van der Waals-krachten (ontstaan wanneer de moleculen zijn gepolariseerd).
Er is een apart geval van adhesiemanifestatie - autohesie, die vaak wordt verward met cohesie. De eerste ontstaat door het contact van homogene lichamen, maar tegelijkertijd blijft de fasegrens behouden. Cohesie vindt plaats tussen de moleculen van hetzelfde lichaam. In de natuur zijn er situaties waarin hechting door externe factoren verandert in samenhang. Dit gebeurt tijdens diffusie (wanneer de grenzen tussen fasen vervaagd zijn). In sommige gevallen kan de lijmverbinding tussen de fasen sterker zijn dan de samenhangende. Wanneer dan krachten op de verbinding van stoffen worden uitgeoefend, blijft de fasegrens intact en in een minder sterke stof zal een breuk van cohesieve bindingen optreden.
Adhesie in de chemie
Toevallig is scheikunde zeer nauw verwant aan natuurkunde. Dus de meningen waren het eens over het fenomeen adhesie. In de chemische industrie wordt er echter een speciale plaats aan gegeven - de technologie voor de productie van composietmaterialen en verven en vernissen is gebaseerd op dit natuurlijke fenomeen. Meestal wordt het concept van adhesie in de chemie gebruikt in relatie tot het proces van het verlijmen van harde oppervlakken (substraten) met een lijm (lijm).
Adhesie in de biologie
In de biologie wordt het concept van adhesie niet toegepast op moleculen, maar op grote deeltjes - cellen. Adhesie is zo'n verbinding tussen hen, waarin de juiste histologische structuren worden gevormd, waarvan het type afhangt van de specifieke kenmerken van de interagerende cellen. De specificiteit van cellen wordt op zijn beurt bepaald door de aanwezigheid van speciale eiwitten op het contactoppervlak.
