De Renaissance ging de geschiedenis in als de "gouden eeuw" van de schilderkunst. Dit geldt vooral voor Italië. Een van de grootste vertegenwoordigers van de kunst van de Italiaanse Renaissance was de schilder Titiaan Vecellio (1488-1576 - een vertegenwoordiger van de Venetiaanse school.
Titiaan werd erkend als de beste schilder van Venetië toen hij nog geen 30 jaar oud was. Zoals alle vertegenwoordigers van de Venetiaanse school was hij een meester in kleur.
Vroege periode
Voor het werk van Titiaan tot 1515-1516. gekenmerkt door enige gelijkenis met de stijl van Giorgione, voltooide hij enkele onvoltooide schilderijen van deze kunstenaar. Maar later kun je het al hebben over het ontwikkelen van je eigen unieke stijl. Onder de vroege werken van de kunstenaar, het portret van Gerolamo Barbarigo (1509), "Madonna en Kind met de Heiligen Antonius van Padua en de Rots" (1511), is het beroep op de afbeeldingen van deze heiligen niet toevallig: een plaag woedde in Venetië, en deze heiligen, zoals men geloofde, beschermd tegen een vreselijke ziekte. De motieven van de oudheid, zo geliefd bij de mensen van de Renaissance, zijn ook te horen in het werk van de kunstenaar: "Bacchus en Ariadne", "The Feast of Venus", "Bacchanalia".
De composities van Titiaan in deze periode onderscheiden zich door zowel monumentaliteit als dynamiek. De beweging geeft ze een diagonale uitlijning. De email-pure kleuren zijn rijk en hun onverwachte nevenschikkingen geven de schilderijen een speciale smaak. Combinaties van rode en blauwe tinten komen veel voor.
volwassenheid
In 1540-50. portretten nemen een belangrijke plaats in in het werk van Titiaan: "Portret van Karel V met een hond", "Portret van Federico Gonzaga", "Clarissa Strozzi" en anderen. De pose en gezichtsuitdrukking in het portret zijn altijd uiterst individueel, en in groepsportretten de compositorische oplossing onthult de relatie tussen de personages.
In het werk van de kunstenaar zijn er nog steeds oude onderwerpen ("Venus en Adonis", "Diana en Actaeon", "De ontvoering van Europa"), evenals bijbelse: "Berouwvolle Maria Magdalena", "Bekroning met een doornenkroon. " In dergelijke onderwerpen blijft de schilder trouw aan de idealen van de Renaissance met zijn uiterste aandacht voor de "wereld van de mens": in schilderijen over mythologische en religieuze thema's zijn alledaagse, realistische details altijd aanwezig.
laat Titiaan
De late stijl van Titiaan vond geen begrip bij de meeste van zijn tijdgenoten - het was zo nieuw en ongebruikelijk voor zijn tijd. In deze periode gebruikte de kunstenaar meer vloeibare verf. De vroegere kleurenrijkdom vervaagt en het lichtspel komt naar voren - de kleuren lijken "van binnenuit te smeulen". De hoofdrol wordt gespeeld door een gedempte gouden toon, vaker worden tinten staalblauw en bruin gebruikt.
Composities worden minder dynamisch, meer 'narratief', maar de kunstenaar realiseert drama en beweging op een andere manier. Van dichtbij lijkt het beeld een chaos van willekeurige streken, en pas op een bepaalde afstand komen kleurvlekken samen en "steken" figuren eruit. Bij het aanbrengen van verf op het canvas gebruikte Titiaan niet alleen een penseel, maar ook een spatel en zelfs zijn vingers. Op sommige plaatsen is de structuur van het canvas zichtbaar, wat de verf een bijzondere luchtigheid geeft.
Het thema van de schilderijen in de late periode van creativiteit blijft hetzelfde: religieuze onderwerpen ("Begrafenis", "Aankondiging") en oudheid: "Tarquinius en Lucretia", "Venus blinddoekt Cupido").
Titiaans werk weerspiegelt de ontwikkeling van de Italiaanse kunst als geheel - van de hoogrenaissance tot de late renaissance.
