Iedereen weet heel goed dat er in het Russische alfabet twee letters zijn die geen klank betekenen, geen woorden kunnen beginnen en een hoofdletter kunnen krijgen. Dit zijn natuurlijk zachte en harde tekens. Het is geen toeval dat deze letters "tekens" worden genoemd: het gebruik ervan helpt om de klank van woorden correct over te brengen. Met behulp van een zacht teken worden bovendien grammaticale vormen van woorden gevormd die verband houden met verschillende woordsoorten. Overweeg de spellingopties voor dit teken.
instructies:
Stap 1
Een zacht teken is nodig om de medeklinkers die ervoor staan te verzachten (het is niet voor niets dat ze het zo noemen). Het kan in het midden en aan het einde van de woorden staan: "slice", "lights", "november", "juni", "salt", "horse". Soms helpt het schrijven van een zacht teken om de betekenis te onderscheiden: vergelijk de woorden "plank - polka", "bank - badhuis", "hoek - kolen", "pier - mol". Er moet echter worden opgemerkt dat er veel woorden zijn waarin de zachtheid van de voorgaande medeklinker niet wordt aangegeven door een zacht teken: "snoeppapier", "schijfje", "regen", "paraplu", "januari". In dergelijke woorden wordt de zachtheid van een medeklinker meestal bepaald door de zachte medeklinker die erop volgt. Een zacht teken is niet vereist in combinatie met zachte ongepaarde medeklinkers: "chk", "chn", "nch", "schn" ("visgraat", "nacht", "donut", "helper"). De uitzondering hier is de letter "l": de zachtheid van deze medeklinker moet altijd schriftelijk worden overgebracht met behulp van "b" ("ziek", "bel", "waaier", "haring").
Stap 2
Het zachte teken dient om medeklinkers en klinkers te scheiden in het schrijven van "e", "e", "u", "I", "en". Als scheidingsteken wordt het gebruikt in de wortel, tussen de wortel en het einde (maar niet na het voorvoegsel), het wordt gebruikt in woorden van een vreemde taaloorsprong vóór de klinker "o" (medaillon, "bouillon", " chignon").
Stap 3
Traditionele spellingen van het zachte teken in de grammaticale vormen van woorden van verschillende woordsoorten worden bepaald door een aantal spellingsregels. In zelfstandige naamwoorden dient een zacht teken als een indicator van de 3 verbuigingsvorm: "mol", "nacht", "stil", "beven". Werkwoorden vereisen dat het in verschillende gevallen wordt geschreven: in de 2e persoon enkelvoud ("wassen", "haasten", "achtervolgen"); in de gebiedende wijs ("knippen", "smeren", "strijken"); in onbepaalde vorm ("knippen", "beschermen", "verspreiden", "concurreren"). Een zacht teken is vereist aan het einde (5-20, 30) en in het midden (50-80, 500-900) van cijfernamen. Het is geschreven in alle dialecten die eindigen op sissen (de uitzonderingen zijn "reeds", "getrouwd", "ondraaglijk").
