Van de meteorologische verschijnselen zijn onweersbuien misschien wel de meest mysterieuze. Veel interne processen van een gewone storm zijn zelfs voor wetenschappers onbegrijpelijk, om nog maar te zwijgen van het gewone volk. Het is logisch dat soms de krachtigste donderslagen mensen een irrationele angst inboezemen, die het gemakkelijkst te overwinnen is door te begrijpen wat donder is.
Een felle flits, die het begin van een zware stortbui markeert, wordt "bliksem" genoemd. In de wolken tijdens de regen hoopt zich een enorme elektrische lading op en het is logisch dat hij op zoek is naar een gebruik voor zichzelf. Omdat er niets van bovenaf te "vangen" is, kan de energie alleen de grond raken (of iets metaalachtigs - bijvoorbeeld een bliksemafleider). De lading die daarbij vrijkomt is enorm: de spanning bereikt 50 miljoen volt!
Het is logisch dat de uitstoot alles eromheen flink aantast, met name de lucht in de directe omgeving. De kolossale energie verwarmt in een fractie van een seconde de omringende ruimte tot 30 duizend graden Celsius, wat onmiddellijk een geluidsgolf genereert die donder wordt genoemd.
Licht reist vele malen sneller dan geluid, dus als alles op hetzelfde moment op het inslagpunt gebeurt, treedt er al op een afstand van een paar kilometer een merkbare vertraging op. Dit is de eerste reden waarom onweer niet gevaarlijk is: het is slechts een gevolg, als je het hoort, weet je zeker dat de grootste klap al voorbij is.
Maar als de bliksem maar één keer flitst, waarom duurt het geluid dan enkele seconden achter elkaar? Stel je voor dat je in het bos bent. Als je hard genoeg schreeuwt, zal het geluid weerkaatsen op de omringende objecten (bomen, bladeren, grond) en naar je terugkeren in de vorm van een echo. Het geluid van de donder is iets luider dan je schreeuw, maar het principe blijft hetzelfde: reflecterend vanaf het aardoppervlak, wolken, vervormen in de lucht, bereikt het een punt niet onmiddellijk, maar enigszins "uitgerekt". Bedenk dat nog niemand last heeft gehad van de echo: in die zin is donder helemaal niet gevaarlijk.
Niet alles is echter zo rooskleurig. Het is nu duidelijk dat donder gewoon geluid is, maar geluid kan ook pijn doen: als het te hard is natuurlijk. Direct in de buurt van de bliksem bereiken trillingen 120 decibel, wat precies de gehoorlimiet is van de gemiddelde persoon en ongeveer gelijk is aan het geluid van een opstijgend vliegtuig. Als je niet gewend bent aan het ontploffen van granaten in je directe omgeving en geen oor voor muziek hebt, dan kunnen ongetrainde trommelvliezen behoorlijk worden aangetast als je dichtbij een bliksemschicht bent.
