In een consumptiemaatschappij spelen niet alleen de kosten die nodig zijn om te overleven een belangrijke rol, maar ook verschillende items die de status van hun eigenaar aantonen. Statusdingen zijn de markering waarmee mensen hun eerste indruk van zichzelf creëren.
Dingen als een manier om status te tonen
Het begrip status verscheen in de oudheid, toen vertegenwoordigers van verschillende sociale lagen bepaalde attributen nodig hadden die het mogelijk maakten om hun sociale en professionele affiliatie ondubbelzinnig te bepalen. Status in de samenleving was niet altijd direct afhankelijk van rijkdom, bijvoorbeeld in de middeleeuwen was het recht om wapens te dragen het voorrecht van de adellijke klasse, en geen enkele rijkdom zou een gewone burger helpen deze kans te krijgen.
Na verloop van tijd begon het behoren tot een bepaalde klasse een kleinere rol te spelen, en in de moderne wereld zijn materiële capaciteiten praktisch de belangrijkste indicator van status. De positie in de samenleving is direct afhankelijk van het inkomen en wordt bepaald door hoeveel geld iemand kan uitgeven om zijn status te bewijzen. In de regel zijn statusitems items waarvan de kosten duidelijk hoger zijn dan de prijs die passend is voor hun functionaliteit. Deze items kunnen auto's, telefoons, horloges, pakken en stropdassen, kantoorbenodigdheden, meubels en zelfs huisvesting zijn.
De statusdingen omvatten niet alleen materiële objecten. De positie in de samenleving blijkt uit de keuze van een plek om de vakantie door te brengen, en de gemiddelde rekening in een restaurant, en de school waar het kind studeert.
Er zijn bepaalde regels die de minimale kostenniveaus voor bepaalde statusitems bepalen in overeenstemming met het inkomen van hun eigenaar. Zo moet de prijs van een horloge gelijk zijn aan de som van het maandinkomen en moet de waarde van de auto gelijk zijn aan het jaarsalaris. Helaas proberen veel mensen een hogere positie in de samenleving waar te maken dan ze daadwerkelijk innemen, bijvoorbeeld door een te dure auto of telefoon op krediet te kopen. Het idee van statusdingen is precies dat hun verwerving of verlies geen vitaal probleem is voor een persoon, maar slechts een noodzakelijke uitgave.
Misvattingen over statusdingen
Het probleem van de moderne samenleving is dat mensen het verwerven van dit of dat ding ten onrechte beschouwen als een manier om hun status te verhogen, hoewel in feite het tegenovergestelde waar is: positie in de samenleving wordt de reden dat iemand gedwongen wordt statusdingen te kopen om overeenkomen met een bepaald niveau. De reden voor deze misvatting ligt in agressieve marketing: talloze commercials overtuigen mensen letterlijk dat een duur horloge of een dure auto hun status kan veranderen.
Echt rijke mensen kunnen het zich veroorloven om statusdingen niet na te jagen. Zo reist de oprichter van IKEA het liefst met het openbaar vervoer en vliegt hij in economy class.
De grootste fout in iemands wens om een hogere status aan te tonen dan hij in werkelijkheid is, is het verwerven van goedkope kopieën van statusitems. Dit geldt met name voor bekende modellen polshorloges, die veel fabrikanten in China namaken. Het probleem hierbij is dat mensen die echt een hoge positie in de samenleving hebben, meteen aandacht hebben voor dergelijke pogingen om in hun kring in te breken. Natuurlijk wordt de mening van iemand die een goedkoop exemplaar van een bekend merk kan dragen automatisch bedorven, dus het is veel beter om een horloge te dragen dat je je kunt veroorloven door status.
