Vampierlegendes bestaan al sinds mensenheugenis. Er zijn geen betrouwbare gegevens over de exacte datum van hun verschijning in de annalen en boeken, maar in de folklore worden ze al millennia van mond tot mond doorgegeven.
Met het aanbreken van de mensheid en het bereiken van een nieuw intellectueel niveau, werden de legendes van vampiers overgebracht van volkse heldendichten naar artistieke beelden en cinematografie. Het moderne concept van vampiers overtreft hun imago van mythen en legendes enorm, waar ze werden gepresenteerd als bloedzuigende wezens die in doodskisten sliepen. Nu zijn vampiers begiftigd met vele superkrachten, zoals onsterfelijkheid, het vermogen om te transformeren in dieren en anderen.
De geheimen rond het bestaan van vampiers wakkeren de interesse in hen verder aan. De informatieruimte staat vol met verhalen over vampiers. Er verscheen zelfs een nieuwe cultus - vampirisme.
Mensen die zichzelf als vampiers beschouwen
Het heeft geen zin om het bestaan van vampiers te ontkennen. Het is echter noodzakelijk om te bepalen wie met dit woord wordt bedoeld.
Er zijn mensen die zichzelf sagvinars noemen. Ze beweren dat ze voor een normaal bestaan bloed nodig hebben, dat geeft hen vitaliteit en maakt hen sterk. Sanguinars in de adolescentie beginnen een gebrek aan bloed in het lichaam te voelen en proberen het aan te vullen door het in voedsel te gebruiken. Ze voeden zich voornamelijk met dierlijk bloed, dat ze bijvoorbeeld in slachthuizen verwerven. Sommige sanguinarians gebruiken ook menselijk bloed en ontvangen het van donoren. Zulke mensen bezitten echter geen bovennatuurlijke vermogens.
Wetenschappelijke versie van het bestaan van vampiers
Onlangs is in medische kringen gesuggereerd dat de vampierlegendes echt waren, als gevolg van een bloedziekte. Deze zeldzame ziekte wordt porfyrie genoemd. Bij deze ziekte wordt de reproductie van hemoglobine verstoord en worden sommige componenten giftig. De vrijgekomen giftige stoffen beginnen geleidelijk het menselijke onderhuidse weefsel aan te tasten. Als gevolg hiervan krijgen de tanden van de patiënt een roodbruine tint en wordt de huid bleek. De patiënt heeft ook een verhoogde activiteit 's nachts en een angst voor licht.
Bovendien kunnen patiënten met porfyrie geen knoflook eten, waarvan de componenten de schade aan het onderhuidse weefsel vergroten. Bovendien wordt aangenomen dat de inwoners van Transsylvanië, het thuisland van de grote graaf Dracula, waar huwelijken tussen familieleden erg populair waren, zeer vatbaar waren voor porfyrie. Ondanks de vele overeenkomsten tussen porfyriepatiënten en vampiers, hebben dergelijke patiënten echter geen bloed nodig.
Wetenschappers, historici en artsen proberen het fenomeen vampirisme te verklaren, maar de legendes over hen blijven bedekt met duisternis. In de moderne wereld is het gebruikelijk om het bestaan van deze wezens te ontkennen, maar tegelijkertijd is er steeds meer bewijs van het bestaan van mensen met supernormale vermogens. Waarom niet uitgaan van de mogelijkheid van het bestaan van vampiers, die eeuwenlang de geesten van hele naties hebben opgewonden.
