Krijt is het zachtste kalksteengesteente. Verrassend genoeg is het krijt dat schoolkinderen gebruiken om op het bord te schrijven vrijwel onveranderd gebleven sinds de tijd van de grotschilderingen. Natuurlijk is het productieproces van modern krijt ingewikkeld geweest om een betere kwaliteit te bereiken, maar de functies blijven hetzelfde.
Waar is krijt van gemaakt?
Het hoofdbestanddeel van krijt is calciumcarbonaat (CaCO3), een van de vormen van kalksteen. Kalksteenafzettingen worden gevormd uit coccolieten, een schil van kleine flagellaire platen gemaakt van ontbonden planktonskeletten. Voor de vervaardiging van pastelkrijt wordt calciumsulfaat (CaSO4) als basis genomen, dat wordt gewonnen uit gips, een verdampingsmineraal dat wordt gevormd uit de zouten van oceaanwater.
Krijt en gedehydrateerd gips hebben vergelijkbare eigenschappen. Pastelkrijtjes bevatten ook klei en oliën die componenten binden en kleurstabiliteit geven. Dankzij deze samenstelling hebben de kleurpotloden een fluweelzachte structuur, glijden soepel over het oppervlak en verkruimelen niet. Hoewel er bij de productie speciale aandacht wordt besteed aan de zuivering van onzuiverheden, blijven er enkele over. De belangrijkste zijn silicium, aluminium, ijzer, fosfor en zwavel. Mangaan, koper, titanium, natriumoxide, kaliumoxide, fluor, arseen en strontium zijn in kleinere hoeveelheden aanwezig.
Krijt productieproces
Voor de productie van krijt wordt een kalksteengroeve ontwikkeld; meestal open source ontwikkeling. De kalksteen wordt vervolgens vermalen en samen met water vermalen in een kogelbreker (een draaiende stalen trommel waarbinnen water wordt gespoten). In dit stadium worden onzuiverheden uit de kalksteen gewassen en blijft er een puur poeder over.
De winning van gips is precies hetzelfde als die van kalksteen. Het verschil is dat gips moet worden gedehydrateerd om calciumsulfaat te verkrijgen. Dit gebeurt in een speciale kamer, waar het gips wordt verwarmd tot een temperatuur van 116-121 graden Celsius. Door koken verdampt 12 tot 15 procent van zijn massa. Vervolgens wordt het gips tot 204 graden verwarmd en in deze vorm uit de kamer gehaald. Vervolgens wordt de massa in een trilzeef geplaatst, waar grote deeltjes worden uitgezeefd. Het poeder wordt vervolgens opnieuw gewassen, gedroogd, in zakken gedaan en naar de krijtmaker gestuurd.
In een krijtfabriek wordt krijt of calciumsulfaat opnieuw gemalen. Voor de productie van schoolkrijtjes wordt water aan de massa toegevoegd en tot de consistentie van klei gebracht. Vervolgens wordt de massa gestempeld en in staven van ongeveer 60 cm lang gesneden, die in een speciale mal worden geplaatst, elk vijf stuks. Dit formulier gaat naar de oven, waar de massa vier dagen wordt bewaard bij een temperatuur van 85 graden Celsius. Vervolgens worden de geharde kleurpotloden in staven van 80 mm lang gesneden. Voor de productie van kleurpotloden worden de pigmenten droog gemengd met de basis, en pas daarna wordt water toegevoegd en begint de hierboven beschreven productiecyclus.
