In het zonnestelsel roteren veel hemellichamen in hun banen. Van enorme planeten zoals Jupiter en Saturnus tot dwergplaneten zoals Mercurius en Pluto. Maar er zijn andere lichamen van natuurlijke oorsprong, die veel kleiner en lichter zijn dan planeten, maar met dezelfde nauwkeurigheid rond de zon draaien. Ze worden kleine planeten genoemd. Hoe zien ze eruit?
instructies:
Stap 1
Helaas kunnen we zelfs geen kleine planeet met het blote oog zien. Zelfs als ze in onze atmosfeer zou zijn, is het geen feit dat we haar zouden zien. De grootte van sommige kleine planeten is immers niet groter dan 50 m. Dit zijn natuurlijk de kleinste planeten, er zijn er ook die 100 km groot worden.
Stap 2
Maten en vormen
Interessant is dat de kleine planeten geen definitieve vorm hebben. Ze kunnen rond, ovaal of zelfs trapeziumvormig zijn. Ze kunnen zowel bergen als depressies bevatten. Dit komt omdat deze lichamen geen kern hebben; dienovereenkomstig hebben ze geen zwaartekrachtveld. Dit betekent dat ze zichzelf nooit een perfect ronde vorm zullen kunnen geven! Bovendien zijn asteroïden puin van grotere hemellichamen die ooit bestonden.
Stap 3
Daarom, als we het over grootte hebben, hebben we het niet over de evenaar of de afstand tussen de polen, alsof we het over de aarde hebben. In plaats daarvan berekenen wetenschappers één kant van deze kleine hemellichamen en geven ze informatie door aan het publiek.
Stap 4
Door een telescoop verschijnen kleine planeten voor ons als sterren, als kleine lichtpuntjes. Daarom worden ze asteroïden genoemd, wat 'sterachtig' betekent uit het Latijn. Maar er is een groep asteroïden met een baan tussen de zon en Mercurius, die vanwege het felle zonlicht niet te zien is met een gewone telescoop.
Stap 5
Tot nu toe weten wetenschappers ongeveer vierhonderdduizend kleine planeten. Maar hun totale aantal kan in de miljarden lopen. De meeste asteroïden zijn geconcentreerd tussen de banen van Mars en Jupiter. Sommige kruisen de baan van de aarde. Het is tijdens deze periode dat ze het beste door een telescoop kunnen worden gezien.
Stap 6
Ongewone asteroïden
Van sommige asteroïden is bekend dat ze satellieten hebben. Bijvoorbeeld de kleine planeet Ida, ontdekt door het ruimtevaartuig Galileo. Zijn maan Dactyl, in de vorm van een ei, draait op een afstand van 100 km van het centrum van de asteroïde.
Stap 7
Sommige kleine planeten of hun deeltjes bereiken het aardoppervlak. Na het vallen worden ze meteorieten genoemd. Door de beschermende laag van de aarde te overwinnen, verliezen ze een aanzienlijk deel van hun gesteente en landen ze voornamelijk in de vorm van kleine stenen.
Stap 8
Professionele beelden van astronomen geven een duidelijk beeld van de kleine planeten, hun vormen en afmetingen. De nauwkeurigheid van hun rotatie rond de zon is verbazingwekkend, omdat ze door hun kleine formaat en massa uit koers kunnen raken. Maar er zijn geen fouten in de ruimte.
