Gebaren is de uitdrukking van iemands gedachten, gevoelens en emoties door middel van gebaren. Er wordt aangenomen dat overmatige gebaren kenmerkend zijn voor emotionele en beïnvloedbare mensen. Daarentegen is minder gebaren kenmerkend voor meer gereserveerde mensen met een hoge zelfbeheersing.
Gebaren als een manier om informatie over te dragen
Gebaren zijn een van de bronnen van non-verbale informatie. Er wordt aangenomen dat ongeveer 40% van de informatie wordt gecommuniceerd met behulp van gebaren. Toeristen die de lokale taal niet kennen, communiceren bijvoorbeeld met anderen door gebaren te gebruiken en elkaar te begrijpen.
Door de betekenis van de gebaren van de gesprekspartner uit te leggen, kan men concluderen over zijn houding ten opzichte van het onderwerp van gesprek en stemming. Actieve gebaren geven aan dat de persoon geagiteerd of geagiteerd is. Als iemand bijvoorbeeld de vreugde van een langverwachte ontmoeting uitdrukt, zwaait hij graag met zijn armen, gebruikt hij open handdrukken en knuffels.
Integendeel, wanneer een persoon geïrriteerd en agressief is, zullen hun gebaren hard en expressief zijn. Op zijn beurt zal de gesprekspartner, op wie zo'n emotionele druk wordt uitgeoefend, beschermende en gesloten gebaren gebruiken: zijn benen kruisen, zijn armen op zijn borst vouwen, zijn handen tot vuisten balden. Zo komt de mate van emotionaliteit tot uiting in de gebaren van een persoon.
De gebaren en spraak van een persoon zijn meestal gesynchroniseerd. Er zijn echter onbewuste gebaren die moeilijk te beheersen zijn voor een persoon. Wanneer een persoon interne onenigheid en tegenstrijdigheden heeft met het onderwerp van het gesprek, zullen zijn gebaren verschillen van wat hij zegt.
Gebaren en spraak
Onbewust stuurt het lichaam van zo'n persoon non-verbale signalen in de vorm van gebaren zoals in de ogen wrijven, vaak knipperen, oogcontact met de gesprekspartner vermijden. Daarom, in gevallen waarin een persoon liegt en interne ongemakken hiervan ervaart, zullen zijn gebaren onnatuurlijk en onzeker zijn. Hij zal er kieskeurig uitzien, vaak zijn neus of oor aanraken met zijn hand, over zijn nek wrijven.
Er wordt aangenomen dat dergelijke gebaren, die misleiding signaleren, uit de kindertijd komen. Wanneer een kind per ongeluk zijn ouders een door hem gepleegde grap toevertrouwt of hen bedriegt, bedekt het zijn mond met zijn handen. Na verloop van tijd zijn zulke voor de hand liggende gebaren die op een leugen duiden vervaagd en veranderd in kleine gebaren.
Personen wiens activiteiten gericht zijn op het werken met het publiek hebben expressieve maar gematigde gebaren. In de regel gebruiken ze vakkundig de nodige gebaren om bepaalde emoties bij het publiek op te roepen. Dergelijke personen zijn onder meer: zangers, advocaten, politici. Terwijl ze hun oratoriumvaardigheden aanscherpen, leren ze allereerst luisteraars te overtuigen in de taal van lichaamsbewegingen en gebaren.
